Wie is die fluitist???

Hmm...Soms begrijp ik mezelf echt niet. Het is zo vreemd. Ik kan dus niet fluiten. Ja, daar mag je me om uitlachen. Ik kan gewoon niet fluiten. Vroeger wilde ik dit natuurlijk altijd erg graag leren, maar helaas...het is me nooit echt gelukt. Ik kan wel zo'n soort geluid voortbrengen, maar dat komt dan omdat ik zuig, niet omdat ik blaas. Maar goed. Ik had het leren fluiten dus maar opgegeven. Tot vorige week zondag. Toen bedacht ik me ineens dat ik maar weer eens een poging ging wagen om te fluiten. Gevolg: ik loop al een hele week onafgebroken te fluiten (nou ja...niet echt dus...). Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. En het klinkt niet eens en iedereen vindt het ontzettend irritant, inclusief ik zelf. Maar ik kan er maar niet mee stoppen, het gaat gewoon automatisch. Vreemd. Als je zo graag ergens mee wil stoppen, en het lukt niet...Een collega had de verklaring: 'Ja, je bent toch gewoon vrolijk dan??? Maakt toch niet uit???' En dat is misschien ook wel zo...

Biologische wekker

Waarom lijkt het in hemelsnaam alsof mijn lichaam simpelweg niet in staat is om ooit eens een keertje uit te slapen??? Altijd als ik denk: 'Nou, morgen maar eens lekker lang uitslapen', dan ben ik om half negen klaarwakker. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik eens een keertje echt uitgeslapen heb. Altijd word ik vroeg wakker. Verschrikkelijk. Zelfs als ik heeeeel laat in bed lig, om vijf uur ofzo, word ik gewoon uiterlijk om half tien wakker. Dan ben ik doodmoe en wil ik slapen, maarja mijn ogen gaan gewoon niet meer dicht en mijn lichaam wil gewoon niet meer slapen. Vreselijk irritant, want je bent dan de hele dag zo gaar als een weet ik veel wat eigenlijk. Andere mensen schijnen als ze veel drinken altijd erg goed en lang uit te kunnen slapen; ik niet. Vroeg naar bed gaan 'omdat je dan toch vroeg wakker wordt' is ook al geen optie, want ik kan zo vroeg gewoon niet slapen.
Nou zul je denken: 'Dat is toch fijn, als je, zelfs als je laat te bed ligt, altijd vroeg wakker kunt zijn'. Niet dus. Juist als ik van een wekker wakker moet worden, zou ik wél verder kunnen slapen...Frustrerend! Maar goed, misschien heb ik wel een of andere biologische wekker die bedenkt dat dit het beste is voor mij ofzo...

Wat een dag...

Vanaf het moment dat ik opgestaan ben, was dat mijn gedachte. Ik weet niet, soms heb je dat wel eens. Dat gevoel van 'Pfff...wat een dag'. Vandaag ook.
En toen, rond een uur of 1 vanmiddag, net voordat mijn college begon. Telefoon. Naam van een vriendin in het scherm. Ik neem vrolijk op, 'Hallooo!'. Vader van vriendin. Wilde even zeggen dat die vriendin op de EHBO van het ziekenhuis ligt. Gevallen met de fiets. Even buiten bewustzijn geweest, weet niks meer. Klaagt over nekpijn. Moet vannacht in het ziekenhuis blijven. Op zo'n moment gaat er van alles door je heen, ontzettend geschrokken natuurlijk. Na college dan ook meteen met een paar mensen naar het ziekenhuis gegaan, we konden haar ouders niet meer bereiken. Gelukkig bleek het redelijk goed te gaan, en was er niks ernstigs met haar nek. Wel een bult en een wond op haar hoofd en hele erge hoofdpijn. Veel rusten.
Ze komt er wel weer bovenop, maar toch...Dat gevoel. Geschrokken, ontdaan, geschokt, verward. Ik weet het juiste woord niet.

Indrukwekkend

'Un long dimanche de fiancailles'. Wat een ontzettend goede film.
Ontzettend mooi verhaal, ontzettend mooie beelden, ontzettend mooi gefilmd, ontzettend mooie muziek.
Indrukwekkend. Om stil van te worden...

'Oooohh....'

Dat was de kreet die ik vanmorgen slaakte toen ik de gordijnen open deed... Sneeuw!!! Heel veel!!! Ik was nog in Oirschot, en toen de wekker ging was ik eerst erg kwaad (op de wekker welteverstaan). Een fijne douche maakte al veel goed, en toen ik de gordijnen open deed was alles helemaal goed! Een flinke laag sneeuw maakt het toch al pittoreske en idyllische Oirschot nóg pittoresker en idyllischer! En daarmee mij vrolijker! :)
Onderweg naar Utrecht hoopte ik dat daar ook sneeuw zou liggen, en jawel...het was helaas iets minder (hij smelt tenslotte als sneeuw voor de zon), maar dat kon de pret niet drukken. Zelfs mijn bijna-val-met-fiets kon de sneeuwpret niet drukken. Ik krijg spontaan zin om een vrolijke sneeuwpop te maken!

Wat is normaal???

Ja. De laatste tijd wordt het me steeds duidelijker: er bestaan gewoon geen normale mensen. Er zijn steeds meer momenten dat ik me dit bedenk. Wie is er nou normaal??? Volgensmij heb ik echt nog nooit een normaal mens ontmoet...
Oké dan kun je zeggen 'Wat is dan normaal?'. Daar ben ik het mee eens, ik zou ook niet weten wat nou eigenlijk normaal is. Normaal is een relatief begrip; wat voor de een heel normaal is, vind de ander hardstikke raar. En 'gek' of 'raar' is eveneens relatief.
Maar goed, normaal. Volgensmij is iedereen die ik ken niet normaal. Oké, je hebt ook wel verschillende gradaties in 'normaal' of 'raar'. Maar ja, steeds als ik denk dat ik iemand heb gevonden die wel 'normaal' is, denk ik later weer van 'nee...'. Sommige mensen zijn gewoon bij de eerste kennismaking al hardstikke raar en gek, die vind ik dan meteen al niet 'normaal'. Maar andere mensen hebben gewoon een of andere eigenschap die ik dan absoluut niet begrijp, waardoor ze naar mijn idee toch ook niet 'normaal' zijn.
Dus, conclusie: iedereen is raar of gek!
Ik wil hiermee trouwens niet beweren dat ik zelf wel 'normaal' ben hoor...;)

Toeval???

Soms geloof ik niet dat iets toeval is. Soms kan dat gewoon niet. Soms...
Een voorbeeld. Een paar weken geleden kwam ik steeds als ik boodschappen deed het bedrag 2,30 tegen. Op zich niet zo raar natuurlijk, veel dingen die je koopt kunnen nou eenmaal 2,30 kosten. Maar het frappante hieraan is, dat ik de eerste keer dat het kassameisje zei: '2,30 alstublieft', meteen dacht aan die reclame van Holland Casino, met die jongen in die auto (waar ik overigens een paar jaar mee gewerkt heb, maar dat terzijde) die 'tweedertig' rijdt. Die eerste keer moest ik in mezelf lachen, vond het wel grappig dat ik juist dat bedrag moest betalen. Maar daarna kwam ik dus steeds datzelfde bedrag tegen, waarbij ik steeds in mezelf moest lachen en aan die reclame dacht. De dag erna was het weer raak, ik moest iemand nog geld geven, en je raad het al: 2,30. En diezelfde week kwam ik dat bedrag steeds tegen. Zo vaak, dat het irritant werd. En nu dacht ik dat ik er wel overheen was, maar je raad het al: vandaag kocht ik brood en sultana, en het bedrag dat de kassa aangaf: juist...2,30!
En dan heb ik nog zo'n voorbeeld. Ik kom de laatste tijd steeds dezelfde jongen tegen, tijdens het boodschappen doen. Hij doet dezelfde studie als ik, maar tijdens colleges of iets dergelijks zie ik hem nooit. En de laatste tijd...ik kom hem overal maar dan ook overal tegen. Zo raar. Oké, het zou niet zo raar zijn als ik altijd bij dezelfde supermarkt boodschappen doe en hij toevallig bij mij in de buurt woont. Maar ik heb hem echt al in drie verschillende supermarkten, verspreid door de hele stad, gezien. In korte tijd. En vandaag kwam ik hem weer tegen op de fiets...Heel stom. Ik ken hem ook echt alleen als 'die jongen die ik altijd tegenkom'.
Maar zulke dingen zijn toch raar??? Is dit dan wat ze noemen toeval??? Ik geloof er eigenlijk niks van. Ik weet alleen niet wat het dan wel is...

Pubertje...

Zo zeg...ik sta echt versteld. Ik sta echt van mezelf te kijken. Ik snap er niks van...Wat er nou allemaal aan de hand is??? Ik ben helemaal geen 20 jaar jong...ik ben veel jonger! Gisteren heb ik een leuk testje gedaan op www.jeechteleeftijd.nl. Daar kun je aan de hand van allerlei dingen als eetgewoontes, beweging en gezondheid kijken hoe oud je eigenlijk echt bent. Ik twijfelde nog of ik die test wel moest doen, ik dacht: 'Oh jee...volgensmij ben ik echt 30 ofzo!' Maar goed, toch de stoute schoenen maar aangetrokken, en wat blijkt: ik ben eigenlijk 14,7 jaartjes jong!!! Joepie!!! :) Blijkbaar leef ik onbewust heel gezond...

Geen weg terug

Laatst had ik een interessante discussie met mijn zus. Het ging over het feit dat dezelfde weg op het ene moment en voor de ene persoon een heenweg is, en op een ander moment en voor een ander persoon de terugweg is. Stel je voor: ik ga naar mijn ouders toe. Dat is de heenweg. En ik ga na een dag weer naar huis. Dat is dan vanzelfsprekend de terugweg. Niets moeilijks aan. Maar dan heb ik een ander voorbeeld: stel je voor dat ik voor een jaar in Australië ga studeren. Als ik dan vertrek uit Nederland, is dat de heenweg. Maar als ik dan, na een halfjaar in Australië geweest te zijn, voor een weekje naar Nederland ga, is de weg van Australië naar Nederland niet de terugweg...Dat kun je dan weer zien als de heenweg, vind ik. En als je dan weer van Nederland naar Australië gaat, is dat weer de terugweg. Maar als je daarentegen na een jaar in Australië geweest te zijn, naar Nederland gaat, is diezelfde weg die in het vorige voorbeeld de heenweg was, nu weer de terugweg...Interessant! Ik heb deze discussie daarna met nog een aantal mensen gevoerd, maar niemand weet waar nu precies de grens ligt tussen wanneer iets nou een heenweg en wanneer het nou een terugweg is...Het heeft iets met de duur van je verblijf te maken denk ik. Maarja, het blijft een interessante vraag. Mijn vader vond het overigens een belachelijke discussie, wat hij liet blijken met de woorden: 'Nou...voor sommige mensen is er gewoon geen weg meer terug!'

Energie

Ik vraag me serieus af waar ik deze week al mijn energie vandaan haal. De hele week ben ik al zo ontzettend actief. Dinsdag was ik de hele dag ontzettend blij en vrolijk en had ik heel veel energie, ondanks het feit dat ik zo vroeg op moest staan. Gisteren was ook al zo'n mooie dag waarop ik zelfs zin had om helemaal naar de Uithof te gaan fietsen voor college, en zelfs nog via een omweg ben gefietst zodat ik niet helemaal alleen hoefde en er uiteindelijk drie kwartier over heb gedaan. En nu vandaag ook weer...ook al vroeg opgestaan omdat ik college had, en ook vandaag had ik ontzettende zin om op de fiets naar de Uithof te gaan. Dit keer om te gaan fitnessen. En na een paar (nou ja...paar...) weken zonder sporten vond ik ook dit weer heerlijk! En ik zit nog steeds vol energie en heb zin om heel actief van alles te doen. Niet erg hoor...Alleen ik snap niet waar al die energie vandaan komt!

Hé zon!

Het volgende liedje kwam ik een keer toevallig tegen op internet. Ik vond het zo'n mooi liedje, dat ik spontaan de tekst ben gaan zoeken. En ik heb hem gevonden:

Guus Meeuwis - Hé zon

't Leven tot vandaag stelde niet zo veel voor
Steeds hetzelfde liedje het kabbelde door
En nauwelijks nog spanning en zelden nog strijd
Ik was het vuur, de vonken kwijt

Maar toen ik vanochtend opstond voor een nieuwe dag
En ik een streepje zon door de gordijnen zag
Dacht ik dit is dag één voor de rest van m'n tijd
Ik ga voor onsterfelijkheid

Ik ga iets doen wat nooit eerder iemand deed
Vandaag ga ik iets doen waardoor je mij nooit meer vergeet
Hé zon, kom maar op, ik ben overal voor in
En kijken wie het langst kan stralen en ik denk dat ik win

Ik ga niet zitten te wachten tot geluk mij vindt
Ik wil graag vooraan staan als de show weer begint
Ik zal ze laten zien wat ik allemaal kan
Daar wordt mijn wereld beter van

Ik ga iets doen wat nooit eerder iemand deed
Vandaag ga ik iets doen waardoor je mij nooit meer vergeet
Hé zon, kom maar op, ik ben overal voor in
En kijken wie het langst kan stralen en ik denk dat ik win

Waarom zou ik er vanaf vandaag gewoon niet voor gaan
Er zijn nog zoveel dingen niet of half gedaan
Maak jezelf onsterfelijk en geef het maar door
Uiteindelijk krijg je er weer een leven voor

Hé zon, kom maar op, ik ben overal voor in
En kijken wie het langst kan stralen en ik denk dat ik win

Hé zon, kom maar op, ik ben overal voor in
En kijken wie het langst kan stralen
En ik denk en ik voel, ik geloof, ik bedoel en ik beloof dat ik win
En ik denk en ik voel, ik geloof, ik bedoel en ik beloof dat ik win

(http://www.songteksten.org)

Zo dat was hem...Vanmorgen toen ik wakker werd, zag ik de zon door de gordijnen schijnen, en ik dacht meteen: 'Hé zon!'. En ik had ook meteen dit liedje in mijn hoofd.
Mooi toch, om je dag zo te beginnen???

Mooie dag...

Heerlijk...Wat een mooie dag vandaag! Ondanks het feit dat ik erg vroeg op moest voor de inschrijving van een studiereisje naar Praag, sprong ik mijn bed uit en voelde ik me super! Na een paar uur kreeg ik een dipje, maar dat werd snel goedgemaakt. Ik ging met een paar mensen naar de Mockamore (wie kent hem niet, die superrelaxte koffietent in Utrecht, met die overheerlijke drankjes en bagels :)). Dat is op zich altijd al het ultieme genieten. Maar vandaag was het toppunt: Ik was nog bezig met mijn heerlijke warme chocomel met slagroom op te drinken, toen de medewerkster naar ons toe kwam. Of we even de nieuwe koffie-sensatie wilden proeven en wilden zeggen wat we ervan vonden. Normaal houd ik absoluut niet van koffie, maar dit klonk zo veelbelovend dat ik het wel even wilde proberen. En dat was het waard: heerlijk! De zogenaamde 'White nights': koffie met heel veel chocolademelk en een scheutje caramel. En daarbij nog witte chocoladevlokken! Heerlijk! En natuurlijk was het gewoon een heel mooi gebaar dat ze dit aan ons als vaste klanten vroeg...En daarna had ik college, en dan kom je daarna buiten en dan schijnt de zon zo heerlijk in je gezicht! Genieten! En zelfs op de fiets zat ik te genieten, en ik had het gevoel dat mensen het aan me konden zien, ze moeten gedacht hebben: 'wat zit zij in haar uppie nou vrolijk te lachen?' Mooi is dat.
Ja...geluk zit in kleine dingen!

Typisch

Typisch...Soms kom je gewoon in een paar dagen tijd steeds hetzelfde tegen. Het wordt dan gewoon eng. Zo ook de laatste dagen met het woord 'typisch'. Het duikt ineens overal op. En dat is op zich niet zo erg, maar het woord betekent op zichzelf nog niet eens iets. Een hele tijd geleden had ik het daar met iemand over, we vonden allebei dat 'typisch' niets was, en hadden het er over dat we ons er aan ergerden als mensen dat woord zomaar te pas en te onpas gebruikten. Het moet zijn 'dat is typisch iets voor...om te doen' ofzo, of 'dat is typerend voor...'. Maar goed, we waren het er dus over eens dat 'typisch' niets was. En ik heb me toen ook voorgenomen om het woord alleen nog maar op de juiste manier te gebruiken. Maar de laatste dagen...het woord is overal. Echt frustrerend. Ik blijf maar zeggen tegen mensen 'Typisch is niks...'. En het ergste is, dat ik het woord nu zelf ook al verkeerd ga gebruiken, en zeg 'Hmm...das wel typisch'. Aaargh...irritant! Maar goed, ik denk dat sommige dingen bij nader inzien nou eenmaal gewoon alleen 'typisch' zijn...

Muziekstokkie

Nou, om Sandmannetje een plezier te doen, het 'muziekstokkie':

1. Wat is het totale grootte aan muziekbestanden op je computer?
Uhm...waar zie ik dat??? Kan het niet vinden...Sorry, ben echt a-technisch. Maar het is in ieder geval niet zo veel. Ik download ook niet zoveel, ben ik denk ik te lui voor ofzo...

2. Wat is je laatste gekochte CD?
Even nadenken hoor...ik denk dat dat 'Life for rent' van Dido was. Maar dat is al een hele tijd geleden, ik koop bijna nooit CD's. Wel een goede CD trouwens!

3. Wat is letterlijk het laatst geluisterde nummer voordat je dit bericht las?
'Wat zou je doen' van Marco B. en Ali B. Maar dat is eigenlijk toeval, de radio staat aan...

4. Geef 6 nummers door die je heel vaak luistert, of die veel voor je betekenen, en waarom?
Oei...die is wel moeilijk, maar goed, hier komt mijn lijstje (willekeurige volgorde):

- Pink, 'Family Portrait', omdat ik dat gewoon een heel mooi liedje vind. En omdat ze dit nummer tijdens haar concert het mooiste zong.

- Guus Meeuwis, 'Brabant', omdat ik, hoewel ik nu het grootste deel van de tijd in Utrecht ben, toch stiekem ook nog wel van Brabant hou...

- Christina Aguilera, 'Dirrty', omdat dat me doet denken aan 'vroeger', tijdens het uitgaan met vriendinnen was dat hét liedje!

- Xander de Buisonjé, 'Afscheid', omdat dat gewoon een mooi liedje is en ik daar leuke herinneringen aan heb. En stiekem natuurlijk ook alleen al om zijn naam...;) Mooiste naam allertijden!

- 'Fame', omdat ik die film echt super leuk vind en het liedje is ook hééééél leuk! Als ik dat liedje hoor word ik altijd helemaal vrolijk!

- Robbie Williams, 'Angels', ik denk omdat dat het lievelingsliedje van mijn vader is. Hij zingt dat ook altijd, en ik denk dat hij me heeft aangestoken. Heel mooi liedje!

Zo, dat waren er 6. Maar eigenlijk zijn er nog veel meer liedjes die ik zou willen noemen. Ik word heel vaak en heel snel blij en vrolijk van muziek, en van heel veel verschillende liedjes.

5. Aan welke drie personen geef jij het 'Muziekstokkie' door, en waarom?
Uhm...in ieder geval aan Elsjefieder. En verder...wie zich geroepen voelt!

Vermoeiend...

Soms word ik zo moe van mezelf...Er zijn van die dagen, waarop ik constant bij mezelf denk: 'Jezus, doe nou eens even rustig!' of 'Kun je nou niet heel even serieus doen?!' of 'Moet je nou bij alles wat er gezegd wordt een of andere bijdehante opmerking maken?!' Tsja...die dagen bestaan. Die vind ik meestal niet eens zo heel erg eigenlijk, want meestal ben ik op die dagen in zo'n stemming waarin ik alles wel grappig vind. En waarin ik op alles wat er gezegd wordt ook meteen een of andere rare opmerking heb. En hoewel mijn gezelschap die opmerkingen meestal dan wel kan waarderen, en ik ze zelf stiekem meestal eigenlijk ook wel grappig vind, zijn dit op de een of andere manier toch irritante buien. Ik word dan zo moe van mezelf. Ik heb ook al aan verschillende mensen gevraagd of ze ook ooit moe worden van zichzelf, maar niemand schijnt er last van te hebben...Nou ja. Zal wel aan mij liggen dan.
Nou zul je denken: vandaag was ook zo'n dag. Maar dat was het dus juist niet. Soms word ik ook moe van mezelf als ik dingen uitstel ofzo, als ik bijvoorbeeld de hele dag gepland heb om aan een opdracht te werken en het dan uiteindelijk niet doe, zoals gisteren. Daar kan ik ook moe van worden. Je de hele dag zitten vervelen, omdat je 'zo gaat beginnen'. En 'zo' komt dan niet, waardoor je de hele dag niks doet. Vermoeiend!
Nee, vandaag was juist het tegenovergestelde: ik heb de hele middag en nog een stukje van de avond aan mijn opdracht gewerkt, waardoor die nu af is. En ik bedacht me, na al die inspanningen, dat dit nou echt zo'n dag is waarop ik absoluut niet moe van mezelf ben geworden!

Gelukkig nieuwjaar!

Zo...mijn eerste postje in dit nieuwe jaar! En het is alweer 3 januari...time flies! Gisteren had ik het er met iemand over, die wenste me 'nog een gelukkig nieuwjaar hè!'. Hij zei: 'Shit zeg, dat moet nog tot 15 januari'. Maar hij bedoelde dat er gezegd wordt dat het tot dan nog mag. Dat het niet meer nodig is om iemand die je het hele nieuwe jaar nog niet gezien hebt, dan nog gelukkig nieuwjaar te wensen. Maar dat is toch onzin??? Waarom zou dat maar tot een bepaalde datum kunnen? Oké, het is misschien een beetje raar om iemand op 6 februari nog een gelukkig nieuwjaar te wensen, maar als je dan weer bedenkt dat dat iemand is die je altijd maar 3 keer per jaar ziet, kan het best vind ik. En bovendien vind ik het eigenlijk best vanzelfsprekend dat je de mensen die je kent een gelukkig nieuwjaar wenst. Nou ja...misschien moet ik gewoon niet over zo'n dingen nadenken en iedereen bij deze een gelukkig nieuwjaar wensen!