Recalcitrant

Waarom word ik toch altijd zo recalcitrant als ik heel moe/brak/gaar ben??? Alles vind ik dan stom en vervelend en irritant, maar niet op een heel vervelende manier. Eigenlijk blijft het bij zeuren over dingen die me normaal echt helemaal niks uit maken. Zeuren om het zeuren, zeuren om lekker bijdehante opmerkingen te kunnen maken. Waarom? Ik vind het niet heel erg hoor, begrijp me niet verkeerd. Ik vind die buien altijd wel grappig eigenlijk, heb er altijd wel lol om als ik mezelf zo hoor zeuren over iets heel onbenulligs. Alleen het is zo ontzettend vermoeiend voor mezelf...

Quote van de Dag

Volgens Karin dan, zij was ook degene die vond dat ik hem maar op mijn weblog moest posten. Bij deze:

K komt meedoen aan mijn onderzoekje en neemt overheerlijke cappuccino (de beste van Utrecht, van de Australian! Gaat dat proeven!) mee.
D: "Hoeveel krijg je voor deze koffie?"
K: "Ooh, nee niks, dat is goed zo. Jullie kwamen de vorige keer ook met koffie aanzetten."
D: "Ja, maar toen was ik zo blij dat ik volgensmij de hele wereld nog wel koffie had gegeven."

Nog even terzijde...

Waarom bestaat de uitdrukking 'maar dat terzijde'??? Mensen gebruiken dat altijd ergens tussendoor, als ze eigenlijk iets heel anders aan het vertellen zijn en iets willen zeggen dat helemaal buiten die hoofdlijn ligt. Iets wat dus eigenlijk niet belangrijk is, maar wat ze toch willen zeggen. En daar zit het hem juist in. 'Even terzijde' wordt dus gebruikt als zoiets als 'het past er nu niet bij en het is niet belangrijk, maar ik wil het toch graag kwijt'. Dan is het dus kennelijk toch belangrijk genoeg om te vermelden, en juist niet terzijde te plaatsen! Zeg dat dan ook niet! Of denk ik nu weer eens teveel na over een uitdrukking?

verslag, zon en frappiato

Oooooh wat een zeer welkome mooie dag! En dat zomaar ineens na zo'n rot-halve-week waarin ik allebei mijn twee mastervakken echt even niet meer zag zitten en ik bijna overwogen heb om maar te stoppen met die master omdat het gewoon echt teveel was. Ik dacht echt dat het niet meer goed kwam. Maar toen vandaag mijn verslag ingeleverd was én het natuurlijk ook nog eens heerlijk weer was, had ik eindelijk het idee dat ik weer op aarde was beland. Zoals altijd was het toch weer goed gekomen. Heerlijk, wat een energie weer! En als klap op de vuurpijl dronk ik ook nog eens mijn allereerste Frappiato van dit jaar! En ja, die kun je in de winter ook wel drinken, maar dat doe ik niet, dus dit was een teken dat er écht betere tijden aan komen! Woei, ik ben weer helemaal blij! :)

Lambrusco-alcoholist

Vandaag was ik in de supermarkt. Ik stond in de rij voor de kassa. Twee plaatsen voor mij stond een man met een nogal onverzorgd uiterlijk, en één blik bier in zijn hand, verder niets. Ineens roept hij verschrikt 'Shit!', keihard. Hij draait zich lomp om en rent zowat richting drankafdeling. Nou ja, dat kan, hij zal wel wat vergeten zijn. Maar, één minuut later kwam hij weer achter mij in de rij staan. En wat schetste mijn verbazing? Hij had zijn blik bier omgeruild voor een kansloze anderhalve-liter fles Lambrusco die maximaal € 1,99 kost. En ja, die prijs weet ik, en dat komt enkel door vroeger tijden waarin ik met vriendinnetjes altijd alleen maar Lambrusco dronk en geen andere wijn of alcoholische drank. Godzijdank is dat tijdperk nu voorbij en drink ik nu doorgaans (op enkele kansloze Lambrusco-uitzonderingen na...) goede wijn, maar dat terzijde. Mijn punt is: waarom drink je als alcoholist Lambrusco??? De enige reden die ik kan bedenken is dat het goedkoop is. Maar dat blik bier, dat er overigens ook kansloos uit zag, leek me nog goedkoper. En daar zat bijna evenveel in, en het was tenminste vast lekkerder geweest dan die kansloze Lambrusco. Pffff, koop dan lekkere wijn of gewoon hele sterke drank als je alcoholist bent. Of gewoon bier. Koop in ieder geval geen Lambrusco, dat is zo ongeveer de meest kansloze alcoholische drank die je kunt verzinnen, naast de Breezers en mixjes natuurlijk. Maar goed, misschien heeft die goede man ook wel eens last van een zwak voor Lambrusco, net als ik heel af en toe uit pure nostalgie nog wel eens heb...