Teleurstellingen

En dan is het toch, of misschien wel júist, mooi dat je nog zo ontzettend blij en vrolijk en happy kunt worden van hele kleine, eigenlijk onbenullige dingen. Die dan eigenlijk de toch al kleiner geworden teleurstellinkjes ineens volledig gaan overschaduwen, aan de kant zetten.
Mooi is dat.

Vergelijken

Waarom hebben heel veel mensen toch altijd de neiging om hun eigen situatie met die van anderen te vergelijken? Hoe vaak komt het immers niet voor dat iemand zogenaamd jaloers op iemand anders is, omdat die het beter heeft. Dat kan iets simpels zijn als bijvoorbeeld het feit dat diegene langer uit kan slapen of wél vakantie heeft, maar ook iets als bijvoorbeeld het idee dat die ander een groter huis heeft of lievere kinderen. Waarom doen mensen dat toch altijd? Ik denk dat het helemaal niet nodig is. Je hoeft jezelf niet altijd met anderen te vergelijken. En als je dat dan toch wilt doen, vergelijk dan ook het totaalplaatje. Kijk dan naar alle eigenschappen van die ander. Want als je dat doet, wil je waarschijnlijk helemaal niet met die ander ruilen. Dan zul je in negen van de tien gevallen beseffen dat die ander het op andere gebieden misschien 'minder goed' heeft dan jij, en dat je uiteindelijk, als het erop aan komt, helemaal niet zou willen ruilen met die andere persoon. Nog voor geen goud.

Ultieme anti-ochtendhumeur-tip:

Een douche-radio! Serieus, het werkt écht heel goed! Zelfs voordat je ook maar denkt dat je een ochtendhumeur hebt, is het al verdwenen. Met leuke muziek tijdens het douchen krijgt je ochtendhumeur niet eens de kans om ook maar een glimp van zich te laten zien. Zelfs als je nog totaal niet wakker bent, werkt zo'n radiootje uitstekend en begin je de dag met een lach! Woei! Ik ben er écht heeeeel erg blij mee! Supercool!

Tegenstellingen

Een interessant iets. Veel dingen bestaan doordat er een tegengestelde van is. Ik bedoel, wit is pas wit als je er zwart naast houdt (met dank aan een tekst van Xander...) en je kent pas geluk als je weet wat ongelukkig is. Ook voel je hitte pas, als je weet wat kou is. Je weet pas wat mooi is, als je lelijk hebt gezien. En zo zijn er nog talloze andere vergelijkingen die dit mooie gegeven onderstrepen. Alleen, één ding zit me nog dwars. Ergens moet een grens liggen. De grens waar voorbij dit niet meer geldt. De grens waarop dingen niet meer bestaan doordat er een tegengestelde van is. Ik bedoel, je kunt niet echt spreken van het tegengestelde van een tafelkleed of van een stoel. Maar waar ligt dan de grens? Vaak gaat het over niet-waarneembare dingen of gevoelens of meningen, die een tegengestelde hebben. Maarja, wit is dan weer wel waarneembaar, en heeft tóch een tegengestelde. Dus hier klopt mijn theorie niet. Helaas. Maar goed, het blijft natuurlijk een interessant iets.

Valentijnsdag

En toen kreeg ik op straat ineens een roos in mijn hand gedrukt. Met een kaartje eraan. Daarop stond de volgende tekst: 'Pssst... ik denk elke dag aan je. Jezus.'
Toch fijn om te weten dat Jezus elke dag aan me denkt. Ik vind alleen de stunt niet zo goed. Ik bedoel, als hij elke dag aan me (en met mij vele anderen...) denkt, waarom deel je dan die rozen uit op Valentijnsdag??? Dan is het juist leuk om dat bijvoorbeeld een dag later te doen, en er dan iets op te zetten in de trant van 'Voor Valentijn ben ik te laat, maar dat maakt niet uit want ik denk toch wel elke dag aan je. Jezus.'
Dát is dan pas een goeie stunt. Maar ja, dat is natuurlijk alleen maar mijn bescheiden mening.

Supermarktobservaties

Geweldig. Een hele dag in de supermarkt staan zorgt voor nieuwe inzichten in het boodschappen-gedrag van de medemens. Een paar observaties:
- minimaal 70 procent van alle boodschappen-doende mensen zegt bij het in de richting lopen van het chocolade-schap iets in de trant van 'mmm... chocola' of 'chocola meenemen?'
- ongeveer iedereen die een doosje eieren koopt maakt dit open en kijkt of alle eieren wel heel zijn (dit was écht een nieuw inzicht waar ik iets aan heb; ik ben nog nooit zo slim geweest om te kijken of alle eieren wel heel zijn...terwijl het natuurlijk erg slim is)
- in Rotterdam en omstreken (misschien in andere plaatsen ook wel, maar dat mag je natuurlijk nooit zomaar aannemen) is het heel hip om boodschappen te doen met zo'n oude-mensen-trolley-geval, zelfs al je jong (ongeveer 30 jaar) bent en deze op één bepaalde manier in je kar te leggen
- er zijn ontzettend veel mensen die langer dan een uur in de supermarkt rondhangen; ik zeg dat is té lang dan nodig is, zelfs als je boodschappen voor een heel weeshuis voor de hele week doet (ik ben doorgaans nooit langer dan 5 minuten in de supermarkt)
- er zijn heel veel mensen die twee keer op een dag boodschappen doen; ze rennen eerst door de supermarkt en je komt ze dan een paar uur later weer tegen, meestal nog harder rennend

En dit waren nog maar enkele van mijn observaties...
Fascinerend iets hè, boodschappen doen?

(on)bepaald

Jawel, ik heb weer eens een nutteloos iets gevonden om over na te denken. Hoewel, helemaal nutteloos is het niet. Onbelangrijk, dat is het meer.
Sommige mensen gebruiken in gesprekken heel vaak het woord 'bepaald'. Je kent het waarschijnlijk wel, van die uitspraken als 'je moet op een bepaald moment dit doen' of 'er zijn bepaalde dingen gebeurd'. Bepaald dus. Het vreemde aan het woord 'bepaald' is dat het gebruik ervan de betekenis het woord eigenlijk tegenspreekt. Bepaald geeft aan dat datgene waar je het over hebt bepaald is; het is duidelijk wat het is. Vaak wordt het woord 'bepaald' echter juist gebruikt om iets onbepaalds aan te geven. In feite zegt het woord 'bepaald' helemaal niks in een zin als 'er zijn bepaalde dingen gebeurd'. Wat dan??? Juist door het woord 'bepaald' erbij te halen, wordt het alleen maar onbepaalder en onduidelijker wat je bedoelt. Stom toch? Een woord waarvan het gebruik de betekenis van het woord tegenspreekt. Onze taal blijft me verbazen...

Nadenken is soms echt moeilijk

Van de categorie domme acties hadden we er zojuist weer eentje. Hoe krijg ik het toch weer voor elkaar. Boodschappen gaan doen en er bij de kassa achterkomen dat je portemonnee niet in je tas zit. Zucht...
En ja, dan kan ik wel allemaal excuses gaan verzinnen over dat ik het weekend bij mijn ouders was en dat al mijn spullen nog in mijn andere tas zaten en dat ik vakantie heb en dus niet na kan denken en weet ik veel wat voor excuses en redenen ik nog meer zou kunnen verzinnen. Dat doe ik maar niet. Het is gewoon dom. Onnadenkendheid. Jammer maar helaas. Gelukkig vond ik het eigenlijk niet eens erg. Normaal gesproken zou iedereen ontzettend balen van zo'n actie. Maar ik vandaag niet. Nee, tijdens mijn ritje naar huis en terug naar de supermarkt had ik er eigenlijk alleen maar hele erge lol om en moest ik er alleen maar heel hard om lachen. Gelukkig.

Onmogelijke combinatie

Sport en ik. Een onmogelijke combinatie lijkt wel. Zoals de meesten van mijn lezers wel zullen weten, sport ik al tijden niet meer. Ik denk dat het zelfs al bijna een jaar geleden is dat ik heb gesport. Het stomme is dat ik eigenlijk best wil sporten. Want als ik eenmaal fanatiek bezig ben, vind ik het wél leuk. Het probleem is echter dat er geen één sport te vinden is die ik leuk genoeg vind om langere tijd te blijven doen. De afgelopen dagen heb ik het er al met verschillende mensen over gehad. Maar niemand weet een sport voor mij. Bij ongeveer elke optie is het 'ja das best leuk, maar voor één keer ofzo'. En echt alle sporten zijn al voorbij gekomen; tot kunstschaatsen en zelfs curling toe. Maar nee. Sport is gewoon niet aan mij besteed. Bij deze besluit ik dan ook dat ik het zoeken naar een sport die ik leuk genoeg vind om te blijven doen even opgeef. Misschien moet iemand gewoon een compleet nieuwe sport uitvinden. Eentje die ik wel leuk vind. En leuk blijf vinden.