Iedereen zal weten hoe ik heet

Stiekem, heel stiekem, vond ik Volumia altijd al heel gaaf. Het is over, Afscheid, Hou me vast... allemaal toppers. Maar ook de minder bekende nummers vond ik al heel goed. En toen Volumia uit elkaar ging bleef ik Xander de Buisonjé heel cool vinden. Maar omdat er verder erg weinig mensen waren die dat begrepen, hield ik dat stil. Het is niet dat ik me er voor schaamde ofzo, maar het was meer zoiets van 'Ik zal andere mensen er maar niet mee lastig vallen, die kunnen dat niet waarderen'. Voor mijn niet-officiële verjaardag op 9 oktober dit jaar kreeg ik dan ook een dvd van Volumia. Helemaal cool. Ik was er nog niet aan toe gekomen om hem hélemaal te bekijken (alleen af en toe een paar nummers), maar vanavond heb ik hem van A tot Z bekeken. En naar aanleiding daarvan wil ik even iets kwijt: Ik weet het zeker, Xander is gewoon top! Wat een vent! Hij is zo schattig en leuk en lief. En hij kan ook nog eens super goed zingen! Oftewel: vanaf nu ben ik écht fan en geef ik er niks om dat andere mensen hem misschien irritant vinden. Ik vind Xander cool en leuk, en ik wil naar een concert of iets dergelijks. Dus bij deze dan één van zijn supercoole liedjes: Iedereen zal weten hoe ik heet.

Ik word net wakker
en opeeens heb ik het antwoord
Op een gewetensvolle vraag
'k spring uit m'n bed, bel naar mijn werk en zeg mijn baan op
We gaan het anders doen vandaag

'k Breek met het verleden en ik ga
mijn hart achterna

Ik ben geboren om te leven
En niet zomaar weer te gaan
Dus ik zorg dat ik mijn tijd hier goed besteed
Niemand in de wereld zalme stil zien staan
En iedereen zal weten hoe ik heet

het is niet meer
dan vierentwintig uur geleden
en ik lig lachend op het strand
Of ik nu dronken wordof ergens werk zal zoeken
Ik heb het zelf in de hand
Ik breek met het verleden en ik ga
M'n droom achterna

Ik ben geboren om te leven
En niet zomaar weer te gaan
Dus ik zorg dat ik mijn tijd hier goed besteed
Niemand in de wereld zalme stil zien staan
En iedereen zal weten hoe ik heet

We gaan het anders doen vandaag
'k Breek met het verleden en ik ga
mijn hart achterna

Ik ben geboren om te leven
En niet zomaar weer te gaan
Dus ik zorg dat ik mijn tijd hier goed besteed
Niemand in de wereld zal
me stil zien staan
En iedereen zal weten hoe ik heet

Ik ben geboren om te leven
En niet zomaar weer te gaan
Dus ik zorg dat ik mijn tijd hier goed besteed
Niemand in de wereld zal
me stil zien staan
En iedereen zal weten hoe ik heet

Mu/int

Heel vaak worden gerechten in een restaurant mooi opgeleukt met een takje munt. Zo'n mooi takje met een groen blaadje eraan. Munt dus. Maar dan heb je ook nog mint. Mintijs en gewoon 'mint' als ingrediënt van ik weet zo gauw even niet wat bijvoorbeeld. Nu vroeg ik mij iets af. Wat maakt munt tot munt en wat maakt mint tot mint? Wanneer is iets munt en wanneer is iets mint? Noem je het munt als het nog in blaadjesvorm is, dus onbewerkt? En is mint dan de bewerkte vorm van munt? Is iets voor te zeggen, maar dan heb je nog het geval pepermunt. Daar zit toch echt geen blaadje in, het is wel degelijk bewerkt. Dus eigenlijk zou het dan pepermint moeten heten. Volgens mijn theorie dan. Maar goed, die zal wel niet kloppen...

Oud

22 jaar werd ik afgelopen woensdag. 22. En ik vind het echt oud... Het wordt elk jaar erger, maar dit jaar was écht een dieptepunt. Ik baalde dinsdagavond al omdat ik de volgende dag oud zou zijn. Pfff...22. Ik ben er nog niet aan gewend hoor. Doe mij maar 21. Terwijl dat in feite maar één dag scheelt: dinsdag was ik 21 en woensdag ineens 22. Raar is dat. Waarom vind ik het zo erg om 22 te worden? In feite word je natuurlijk gewoon elke dag één dag ouder. En dat getal, tsja, dat slaat toch eigenlijk nergens op? Als je je druk maakt om het feit dat je 'ineens' 22 bent en niet meer 21, kun je je eigenlijk elke dag wel druk gaan maken over het feit dat je weer een dag ouder bent geworden. Toch? En blijkbaar werkt het toch werkt niet zo. Psychisch is die 22 ineens een stuk ouder dan die 21.
Verder wil ik iedereen nog bedanken voor de lieve kaartjes, sms-jes, mailtjes, telefoontjes en natuurlijk krabbels, en heb ik wel een leuke verjaardag gehad hoor... ;)

This moment is for me

Druk, druk, druk deze week. De hele week zoveel te doen, dat er amper tijd was om te koken en te eten, en slapen schoot er ook wel eens bij in. En dus ook geen tijd voor Mockamore. En dat is misschien nog wel frustrerender dan die andere dingen. Het is de laatste tijd al gereduceerd tot één keer per week, en dat is al erg genoeg. Dus dacht ik 'ja kom nou, dat moment laat ik me niet afpakken'. En hoewel ik niet relaxed bij de Mockamore heb kunnen zitten, heb ik wel een lekkere koffie meegenomen. Met op het bekertje de volgende tekst:

Hot delicate aromas
dark and pleasantly warm
teasing my senses,
this moment is for me

En zo was het. Ook al liep ik hem heel snel op te drinken om mijn bus te halen, dat was míjn moment, en ik werd er heel blij van.

Sinterklaas

5 december, de dag van Sinterklaas. Op de radio het filenieuws.

'Tot slot nog drie kilometer file bij Sint Niklaas'

Kijk. Dat vind ik nou mooi. Dát is pas humor.

Tafel

Wie heeft er in hemelsnaam ooit bedacht dat een tafel 'poten' heeft? Nu begrijp ik wel dat het handig is als die dingen er onder zitten, maar het gaat me om de benaming. Je zit wel aan het hoofd van de tafel, maar dan heeft zo'n ding wel poten. Dat gaat er bij mij niet in. Dat klopt niet. Een paard heeft een hoofd. En een paard heeft benen; als je poten durft te zeggen wordt meneer of mevrouw de paardenliefhebber kwaad. Waarom werkt dat met een tafel niet zo dan? Als je aan het hoofd van de tafel kunt zitten, heeft die toch ook benen? Ik vind dat we ook eens aan het gevoelsleven van die tafel moeten denken! Voortaan heeft een tafel dus benen!