Nu

Wat een vreemd woord eigenlijk. Nu. Zodra je het gezegd hebt, is het in feite al niet meer geldig. En kun je het dus alweer opnieuw zeggen. Er is steeds weer een nieuwe 'nu'. En dat gaat oneindig lang door. Apart woord.

Zonnebrillen

Jawel, het is weer mooi weer en zo ongeveer heel Nederland loopt er weer mee rond: de zonnebril. Maakt verder niet uit hoor. Maar ik doe er niet aan mee. Eigenlijk al mijn hele leven niet. Als klein kindje heb ik wel eens een zonnebril opgehad, maar ook niet voor mijn lol eigenlijk. En de laatste jaren doe ik er sowieso niet aan. Ik zie er het nut niet zo van in. Ik geloof best dat het beter is voor je ogen enzo, maar ik heb gewoon nog nooit zo'n moment gehad waarop ik dacht 'goh, nou zou ik graag een zonnebril op willen zetten'. Nee. Ik knijp een keer met mijn ogen en het is goed. Ik heb nooit zo'n last van de zon, ik hou juist van de zon. Ik vind het ook zo jammer; met een zonnebril heb je misschien wel meer een zonnig en zomers gevoel, maar je ziet de wereld toch minder zonnig en iets donkerder. En daar hou ik niet van. Voor mij zelf dus geen zonnebril. Andere mensen moeten het zelf weten hoor. Alleen ik vind het ook niet heel erg fijn als andere mensen een zonnebril op hebben. Dan heb ik het idee dat ik ze niet aan kan kijken. En, nog erger, als ze me dan bijvoorbeeld tegemoet lopen met hun zonnebril op, heb ik het idee dat ze mij niet zien en ze me dus omver gaan lopen of zo. Vooral bij die hele donkere en grote zonnebrillen. Het is volslagen onzin, ik weet het. Maar goed, toch heb ik dat idee dan. Conclusie: weg met de zonnebril!

Vakantiegevoel

De afgelopen week had ik vakantie. Nou ja, zo heet het officieel niet. Onderwijsvrij. Maar ja, dat klinkt zo suf, dus ik had gewoon vakantie. Prima. Nu wil het toeval zo dat deze weken altijd erg vol gepland worden. Alles wordt altijd opgeschoven naar de vrije week, 'omdat je dan toch zoveel tijd hebt'. Dus, erg veel leuke dingen gedaan. Lekker koffie gedronken, gewinkeld en gewoon gezelligheid. Maar stiekem had ik de hele week nog niet echt het gevoel dat ik vakantie had. Gewoon omdat mijn hele week ongeveer vol gepland zat. Dan heb je niet echt tijd om te beseffen dat je vrij bent. En dat is jammer. Want het vakantiegevoel is vaak nog fijner dan de vakantie zelf.
Maar wat een verrassing. Gisterenmiddag wilde ik nietsvermoedend de keuken in lopen om even een paar boterhammetjes te smeren en een kopje thee te gaan drinken. Zie ik ineens drie huisgenoten lekker met een biertje buiten op de galerij zitten. In het zonnetje! Mijn reactie: 'Hee, is het lekker weer ofzo???' De lezer die mij een beetje kent begrijpt waarschijnlijk wel dat ik toen snel mijn ge-googel (nee, niet gegoochel...) heb afgemaakt en verder al mijn goede en nuttige plannen voor de rest van de dag heb laten varen... Oftewel: de hele middag en een deel van de avond heerlijk gezellig op de galerij gezeten met mijn huisgenoten en een lekker biertje erbij. Puur genieten. Wat heb je het dan toch goed! En hoewel de zon op een gegeven moment niet meer scheen en we het stiekem ijskoud hadden en we ons allerdikste vest aan gingen trekken, was het heerlijk. De barbecue kwam tevoorschijn, en later de rosé ook nog. En ja hoor, eindelijk kwam gisteren dan ook het échte vakantiegevoel naar boven! :)

Jammer...

Soms lopen dingen nou eenmaal niet helemaal zoals je zou willen dat ze lopen. En daar moet je je dan maar bij neerleggen, je moet het accepteren. En dat kan moeilijk zijn.
Jammer. Veel meer woorden heb ik er even niet voor.

Moulin Rouge

Zojuist weer eens de film Moulin Rouge gekeken. En jawel, het was weer genieten. Echt, wat een geweldige film is dat! Super! Ik weet dat mensen het niet met me eens zijn. Maar ik vind hem geweldig! Ik kan niet zeggen wat ik er nou precies zo leuk of goed of geweldig aan vind. Ik denk vooral de muziek en het verhaal. Maar waarom en hoezo dan precies; geen idee. Het blijft alleen een feit dat het echt een ontzettend heerlijke film is om te kijken. Zelfs na zo'n tien keer. Hij blijft gewoon super. Gewoon lekker romantisch. Heerlijk, het is gewoon puur genieten om die film te zien. Elke keer weer. En ik kan er maar niet over uit hoe geweldig Moulin Rouge is. Steeds als ik die film zie verwonder ik me weer over het feit dat hij zo geweldig, leuk, goed en mooi is. Kippenvel. Wat een film. Echt mijn all-time-favourite. Ik word er gewoon iedere keer weer écht blij van. En ik zou hem elke week kunnen kijken, en het zou nooit gaan vervelen. Zelfs twee keer achter elkaar kijken zou niet vervelen. Oooooh, wat een heerlijke film is het toch. Dus, voor de mensen die hem nog niet gezien hebben: ga u schamen en gaat dat zien!

Hoe een tentamen bijna leuk wordt

Goed. Dan heb je na een paar ontzettend drukke dagen waarop je je opgesloten hebt in je kamer en alleen maar geleerd hebt uiteindelijk het bewuste tentamen. En jawel, het ging zich allemaal afspelen in de Jaarbeurs. Op zich al apart. Maar goed, het kan natuurlijk en we zouden wel zien. Toen iemand me erop wees dat tentamens in de Jaarbeurs voor hem gelijk stonden aan een kopje koffie erbij krijgen (???) klonk me dat wel als muziek in de oren. Niet dat ik het echt verwacht had. Nee, natuurlijk niet. Maar toch. Het klonk leuk. Eenmaal in de Jaarbeurs, hal 5, aanwezig was er echter wel een ander element dat mijn verbazing schetste. En dan ook écht. Alle tafeltjes stonden keurig opgesteld in rijen, met op de helft van de tafeltjes enkele papiertjes. Dat is nog een vrij normaal scenario. Maar jawel, nu komt het. Op die papiertjes lag iets. Een heel klein iets. Een paaseitje! Eén lief, klein paaseitje op elk tafeltje. Geweldig toch? Ik zeg je, daar word ik nou écht blij van. Zo'n mooi klein iets. Met zo'n groot effect. Een paaseitje bij je tentamen... Is het niet geweldig?

Kluizenaarsmodus

Het is weer eens de laatste week van het blok. Oftewel: stress!!! Oké, nou heb ik niet zo snel echt last van stress. Ik bedoel meer de wetenschap dat je heeeeel veel moet doen. Dat soort stress. Daar heb ik last van. Vanaf gisteren aan het leren voor mijn tentamen van donderdag. En het is zóóóó veel. Zo veel dat het eigenlijk niet kan. Conclusie: we gaan in kluizenaarsmodus. Opsluiten in je kamer en er alleen uit komen om boodschappen te doen of om eten te regelen. Voor de rest een kluizenaarsbestaan. Tot en met donderdag. Dan komt alles wel goed. Daarna ga ik weer leven.
Het vreemde hieraan is dat ik het helemaal niet zo erg vind. Normaal gesproken kan ik wel eens iets minder vrolijk zijn als ik moet leren, of zelfs heel chagrijnig zijn. Maar vandaag ben ik eigenlijk uitzonderlijk vrolijk en blij en springerig. En vind ik het niet eens zo erg, mijn kluizenaarsbestaan en het vooruitzicht van nog twee van zulke dagen. Soms laten hele kleine dingen je inzien dat het eigenlijk allemaal wel meevalt. Dat ik dan wel veel moet doen, maar dat ik verder totaal niet mag klagen en het eigenlijk heel goed heb. En ik kan dus vrede hebben met mijn kluizenaarsmodus. Alleen langer dan deze paar dagen ga ik het niet volhouden. Dat is wel weer een beetje te veel van het goede. Vanaf donderdag 17.00 uur ga ik weer echt leven.

Wijn proeven

Zo. Vanavond een wijnproeverij gehad. En ik moet zeggen, er gaat werkelijk waar een wereld voor me open. Serieus. Ik zeg niet dat ik nog nooit wijn heb gedronken. Integendeel, in mijn leven heb ik alles bij elkaar al vele flessen genuttigd. Maar ik ben er achter gekomen dat ik die wijn nog nooit echt geproefd heb. Mijn wijn-drink-ervaring bestond eerder gewoon uit het vullen van het glas en dat naar binnen gieten. Simpel gezegd. Zonder verder echt op te letten waar het naar smaakte ofzo. Kwestie van drinken. Klaar. Echter, deze wijnproeverij heeft me iets geleerd. Het heeft me geleerd dat wijn écht heel lekker kan zijn. En hoewel ik eigenlijk alle wijnen die ik geproefd heb lekker vond, merkte ik toch wel verschil tussen de verschillende soorten. Maar ook de minder mooie ('lekkere wijn' zeggen mag niet meer...) en goedkopere wijnen vond ik nu veel lekkerder dan eerst. Terwijl het eigenlijk zo simpel is om even écht te proeven hoe een wijn smaakt. Lekker dus. Ik zal eens meer wijn gaan drinken de komende tijd...

Pollepel

Al een tijdje heb ik met verschillende mensen discussies over wat een pollepel is. Waar je al niet over kunt discussiëren hè? Tsja, zulke discussies voer ik. Liever zelfs dan nuttige discussies. Maar goed, de pollepel dus. Volgens sommige mensen is een pollepel zo'n houten lepen waar je bijvoorbeeld mee door je rijst roert. En volgens anderen (waaronder volgens mij zelf!) is een pollepel zo'n grote ijzeren lepel waar je bijvoorbeeld soep mee opschept. Nu wilde ik zelf toch graag de waarheid weten. Nou ja, deze wist ik eigenlijk natuurlijk al, maar ik wilde vooral tegen mensen die het fout hadden kunnen zeggen dat ik het zelfs opgezocht heb en dus zéker gelijk heb. Dus, om voor altijd de discussie over wat een pollepel precies is uit de wereld te helpen:

"Een pollepel is een grote lepel met een lange steel
om mee op te scheppen (soep of pap bijvoorbeeld) of om mee te roeren. De lepel om mee op te scheppen heeft een blad dat op een rond kommetje lijkt" (bron: Wikipedia).

Dus als iemand nu nog durft te beweren dat een pollepel een houten lepel is, dan kom ik diegene persoonlijk eens even slaan met een pollepel. En dan zal diegene vanzelf voelen dat die niet van hout is... ;)