Alcoholist

Nee dat ben ik niet. Oké, ik hou wel van een biertje of wijntje (bij voorkeur meerdere) op zijn tijd, maar een alcoholist ben ik niet. Maar zo voel ik me wel de afgelopen dagen. En dat terwijl ik van die dagen maar één dag gedronken heb. De rest van de dagen niets. Die dagen was ik dan weer wel de hele dag bezig met wijn. Teksten schrijven over wijn. Informatie zoeken over wijn. Foto's van wijn en wijn drinkende mensen zoeken en bewerken. Websites over wijn vullen en aanpassen. Wijn, wijn, wijn. Overal wijn, de hele dag door. En 's nachts droom ik over wijn. Echt waar! Ik droom de verschillende namen van exclusieve wijnen. Ik droom de stukjes tekst over wijn waar ik de hele dag mee bezig geweest ben. Het lijkt wel of ik aan bijna niets anders meer denk dan wijn! Ik voel me echt een beetje alcoholist... En dat allemaal door zoiets als een stage bij een bedrijf dat wijn verkoopt via internet! Ik kan straks in januari echt geen wijn meer zien denk ik. Maar goed, dan drinken we maar weer alleen bier... Verder is het heel leuk trouwens!

Stage!

Jawel, jawel. Wat sommige mensen niet helemaal zagen gebeuren, is werkelijkheid geworden: ik heb een leuke stage gevonden! 'Dianne, jij gaat echt geen stage lopen. Je hebt gewoon nog geen zin om met je master te beginnen en zegt maar dat je stage wil gaan lopen.' Nee mensen, ik ga het echt doen. Vanaf morgen, vier dagen per week. Dan is het gedaan met late stapavondjes door de week (nou ja, één dag per week ben ik nog vrij ;)...). Gedaan met relaxmomenten overdag. Gedaan met vier keer per week Mockamore. Gedaan met doelloos door de stad lopen en winkelen. De harde realiteit van het werken gaan we tegemoet. Vroeg opstaan en laat thuiskomen. Maar toch heb ik er zin in! Het lijkt me een erg leuke stage en ik ben wel toe aan iets nieuws, iets anders dan gewoon vakken volgen. En ik denk dat het ook wel goed voor me is, een beetje regelmaat in mijn leventje. Een beetje hard werken en me écht nuttig voelen in plaats van de helft van de tijd lamballen en niks doen. Alleen vandaag doen we natuurlijk nog wel even lekker niks...

Lalalalala geld...

Ik heb het ontdekt. De oorzaak van mijn geldproblemen. Geldproblemen is misschien een groot woord, maar goed. De oorzaak van het feit dat ik nooit veel geld over heb dan. Mijn hersenen blijken de rare kronkel te hebben dat er op een bankrekening niet veel geld mag staan. Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door het feit dat er doorgaans ook niet veel geld op staat. Echter, wanneer ik bijvoorbeeld in de zomer heel veel gewerkt heb, en er dus wél wat extra geld op mijn bankrekening staat, staat dit er ook niet lang op. Het werkt gewoon niet zo bij mij denk ik. Extra geld staat gelijk aan teveel geld, aan overschot en dus aan geld uitgeven. Alles wat ik ook maar enigszins 'extra' heb, moet weg. Dat idee. En het gaat dan dus ook weg. Naar kleren, koffie, etentjes, dvd's en dat soort ongein. En het zal nooit overgaan. Want ik vind het gewoon veel te leuk om geld uit te geven. Soms is het gewoon echt nodig om geld uit te geven aan nutteloze dingen, of om toch maar die ene dvd te kopen, gewoon omdat die duurder is dan die andere die je ook wel wil hebben. Soms moet ik gewoon geld uitgeven om het geld uitgeven, omdat ik daar gewoon ontzettend blij van word. Dan maar geen geld over. Ik leef nu, later zien we het allemaal wel weer...

Onzin rules

Na weer een schitterend galerijfeest meegemaakt te hebben gisteren/vannacht, ben ik er uit: onzin rules! Op die feesten is het zo leuk om gewoon slap te ouwehoeren tegen iedereen. Om mensen de raarste dingen wijs te maken. Om bijvoorbeeld tegen een filosofiestudent te doen alsof je heel serieus en filosofisch bent en hem je zogenaamde interessante theorieën (die je ter plekke bedenkt) te vertellen. En dan vervolgens bij elke vraag zoiets te zeggen als 'das allemaal relatief' of 'dat ligt toch aan je referentiepunt?'
Heerlijk is dat. Hoe onzinniger een gesprek, hoe meer ik opleef. Hoe nuttelozer een discussie, hoe interessanter. Hoe stommer het weetje, hoe leuker ik het vind. Ik heb een aantal jaren geleden ooit eens de uitspraak gedaan: 'Zodra het serieus wordt, haak ik af'. En die werd me toen niet heel erg in dank afgenomen. Maar ik moet bekennen dat hij nog steeds een beetje van toepassing is. Ik hou gewoon niet zo van serieus. Doe mij maar slap geklets. Onzin rules!

Raar volk

Zwervers, daklozen of hoe je dat volkje ook wilt noemen. Het blijft een vreemd en apart volk. Komt er midden in de nacht eentje bedelen om een beetje geld. En als iemand dan voor de grap zoiets zegt van 'ja maar daar moet je dan wel wat voor doen', zijn ze daar nog toe bereid ook. 'Oké, dan spring ik naakt in de gracht. Krijg ik dan een beetje geld?' 'Oh, ja hoor!' En jawel, meneer de zwerver loopt naar beneden, trekt al zijn kleren uit en springt in de gracht. Klimt er vrolijk weer uit, trekt zijn kleren weer aan en komt zijn centjes ophalen... Raar volk als je het mij vraagt.

Wild Wild West

En dan zit de introductie van de studie er weer op. Onder het thema CIWild Wild West gingen we op kamp. En dat was weer gezellig, leuk, gaaf en weet ik veel wat nog allemaal meer. En als je dan met je gare hoofdje weer thuis bent en terugkijkt op de fantastisch leuke week die je gehad hebt, blijf je automatisch nog wel even in de 'cowboy-sferen'. Ik bedoel, als je zoveel cowboyhoeden in een paar dagen tijd ziet, kun je niet anders. Als je dan daarna naar de supermarkt gaat om een lekker pizzaatje te scoren, is het dan ook erg prettig dat er kennelijk mensen zijn die met je meeleven. Die je nog even in die leuke Wild West-sfeer willen laten en je het gevoel geven dat het nog niet helemaal voorbij is. Dan is het prettig dat er van die mannen bestaan die boodschappen gaan doen met een heuse Buffalo Bill-cowboyhoed. Maar, let wel: alleen dan hè.

Mijn ouwe trouwe degelijke Gazelle

Jawel, wederom eens een postje over mijn fiets. Hij blijft me verbazen namelijk. Wat een levenskracht heeft dat ding zeg! Al meerdere malen heb ik hem zo goed als opgegeven en gaf ik hem nog slechts enkele ritjes naar de stad op en neer. Maar telkens blijkt dat hij er weer min of meer bovenop komt. Nu ook weer. Zijn achterband was al lange tijd lek. En bovendien was het achterspatbord (dat ding dat boven je wiel hangt...) helemaal doormidden geroest. Ondanks mijn verwoede pogingen dit object steeds weer in bedwang te houden met karakteristieke blauwe touwtjes, danste het telkens weer op mijn band heen en weer. Dit ging natuurlijk gepaard met een herrie van jewelste. U begrijpt: ik zag het einde van mijn ouwe trouwe degelijke maar ontzettend lelijke bruine Gazelle naderen. En dat viel me zwaar. Ik was er serieus van overtuigd dat hij niet meer te redden viel en was stiekem al op zoek naar een vervanger. Maar, lieve lezers, er is goed nieuws: na een paar daagjes bij de fietsenmaker vertoefd te hebben, is hij weer helemaal de oude! Het kostte me wel wat, maar dan heb je ook wat. Namelijk je oude vertrouwde fietsje terug. En dat is me veel waard. Want wat fietst hij toch weer heerlijk en geruisloos! Ik zal er op fietsen tot hij letterlijk helemaal uit elkaar valt en totdat fietsen écht onmogelijk is geworden!