Rare gewoontes

Ik ben er zojuist achter gekomen dat ik soms rare gewoontes heb. Mensen lachen me er om uit, vinden het belachelijk, begrijpen niet waar ik me soms druk om maak. Maar ik kan er niets aan doen, het gaat vanzelf. Wat voor rare gewoontes zijn dat dan, zult u zich afvragen. Nou...komt ie dan:

-ik tel het aantal letters van hele lange woorden
-ik begin altijd met mijn rechtervoet bij het traplopen
-ik tel hoeveel treden een trap heeft
-ik loop alleen op de witte strepen van een zebrapad
-ik erger me dood als het wc-papier verkeerd om hangt, en dat is dus als de kant met de print (of de kant waar een print had kunnen staan ;)) naar achteren hangt. Die print staat er niet voor niks! Die wil gezien worden, en die wil niet naar een muur kijken!
-ik hang het wc-papier dan ook altijd andersom als het verkeerd hangt

Nou...dat was het denk ik wel zo'n beetje. Ik heb vast nog wel meer rare gewoontes, maar daar ben ik me dus niet helemaal van bewust. Dus, als ik nog meer rare gewoontes heb...vertel het me alsjeblieft!!!

Onzin!

Eén ei is geen ei

Twee ei is een paasei

Dit versje heb ik uit een of ander kinderboek, dat ik vroeger heb gelezen. Ik heb het altijd onthouden. Maar het slaat gewoon nergens op. Wat een onzin! Natuurlijk is één ei wel een ei. Aaaargh! Zo'n simpel versje, en dan klopt het nog niet eens! Welke sukkel dit bedacht heeft...Bij mij is één ei wel degelijk een ei, net als één pen wel degelijk een pen is, en één boek ook wel degelijk een boek is...Of zou er een diepere, achterliggende betekenis zijn???

Opvallend

Jezus zeg. Ik kwam het tegen bij mijn ouders, bij een vriendin waar ik op verjaardag was én ook nog eens bij mijn tante en nichtje's verjaardag. Was het deze week in de aanbieding ofzo? Dat leuke, vrolijke lente-toiletpapier met tulpjes?

Een hele grote vis

Op veelvuldig aandringen van Karin, dan nu een postje speciaal voor haar. 'Hé, na al die posts over films, wil ik er ook eentje zien over Big Fish als je hem gezien hebt hè..', 'Nou, ik wacht op je post op je weblog over deze film hoor...'. Oké, jij je zin dan ;).
Big Fish. Ongeveer een jaar geleden was ik in Londen met Karin, Maartje en Els. Eigenlijk wilden we toen op onze laatste dag naar Big Fish gaan, maar we kwamen er achter dat we dan misschien het vliegtuig zouden missen. Dus toch maar niet...Het vliegtuig bleek twee uur vertraging te hebben, maar dat wisten we toen natuurlijk nog niet. Maar dat terzijde. Sinds toen wilde ik die film dus al zien. 'Je kunt hem toch huren???'. Ja dat kan ja. Maar dat is er nou eenmaal niet van gekomen. Gisteren was het dan eindelijk zover en mocht ik hem aanschouwen. En hij was leuk. Bijzonder, apart. Mooi verhaal, mooi gefilmd. Kortom: een aanrader!

Met dank aan...

Sinds het gesprek met mijn werkgroepgenootje tijdens college vanmiddag, heb ik het al in mijn hoofd. De hele dag al. 'Wulpse knul'. Klinkt mooi. We moeten er alleen nog eentje vinden...;)

Mmmmm...

Oké.
De eerste liptonice van dit jaar is gedronken, gisteren bij het werk.
De eerste narcissen van dit jaar zijn gespot, zowel in de tuin bij mijn ouders als langs het spoor.
En de middag die nuttig behoorde te zijn, werd getransformeerd tot terrasseren (nieuw werkwoord!) mét het eerste witbiertje van dit jaar...
Hoeveel zullen er nog volgen???

Waarom?

Waarom lijkt het alsof wij altijd maar meer willen? Alsof niemand ooit eens een keer echt helemaal tevreden is met wat hij of zij heeft? Altijd als iemand iets leuks heeft of iets leuks heeft meegemaakt wat hij al heel lang wilde hebben of wilde doen, komt daarvoor weer een ander verlangen of een andere wens in de plaats. Waarom zitten wij zo in elkaar? Waarom is het nooit genoeg, nooit compleet? Waarom lijkt het alsof wij leven om wensen te hebben? Waarom blijft altijd het verlangen?

Spring feelings

De lucht is helder, de zon schijnt, het is lekker warm. Vogeltjes fluiten. Mensen lachen, lijken te stralen. Alles en iedereen is mooier. Ik geniet van de kleinste dingen. Zin om te lachen, te dansen, te springen. Actief te zijn. Zelfs om te sporten. Om lekker buiten te zijn, op een terrasje te zitten. Om alle mooie dingen in me op te nemen en er met volle teugen van te genieten.
Ja! Ik heb de lente in mijn bol!!!

De Praha-erlebnis

Zo. Weer veilig thuis. Wat was het toch heerlijk! Wat een ontzettend mooie stad. En wat was het toch leuk en gezellig. Ik ben wel heel moe, maar tegelijkertijd ook weer heerlijk uitgerust en bijgekomen. Ik kan natuurlijk een heel verhaal houden over alle leuke dingen aan dit reisje, maar ik denk dat je er eigenlijk gewoon bij had moeten zijn. Daarom alleen een korte impressie van dit leuke reisje:

-de spannende controle bij de Tsjechische grens
-de harde, krakende bedden in het hostel
-het zwembad in de douche
-de Karelsbrug, Praagse Burcht en de Astronomische klok
-het heerlijk vals zingen bij de karaoke in een cocktailbar
-de Pina Colada, Pivo en Vino
-het hakken met de commissie
-de gezellige etentjes in leuke restaurantjes
-de rondleiding door Praag met Joeri
-de geweldige blacklightshow
-de stenen in het museum
-Million Dollar Baby
-het beestjes kijken in de dierentuin
-het liedjes zingen in de bus
-en vooral: heel veel slappe-lach-momenten en gezelligheid!

Bedankt allemaal!!!

Praha here I come!

Wat is zo'n dag voordat je op vakantie gaat toch altijd fijn! Heerlijk! De hele dag een beetje rommelen, spullen bij elkaar zoeken, lekkere dingen en tijdschriften kopen voor onderweg... En je de hele dag lekker verheugen op de leuke reis die komen gaat! Echt genieten... En dan dadelijk nog even hét ultieme relaxmoment bij Mockamore met koffie én bagel. Mmmmm... En vanavond is het dan eindelijk zover: het langverwachte vertrek naar Praag met SVContact! Joepie!!!
Tot maandag...

Mijn planten en ik

Ik denk dat ik een soort haat-liefde-verhouding met planten heb. Ik vind planten erg leuk, en ik houd ervan om mijn kamer er mee op te vrolijken. Maar op de een of andere manier lijkt het me niet te lukken om ze een gelukkig leven te geven.
Een tijdje geleden dacht ik dat ik er overheen was. Dat ik planten wel gewoon in leven kon houden. Ik heb namelijk met mijn verjaardag (bijna drie maanden geleden) twee hele leuke plantjes gekregen. Zogenaamde 'kerststerren'. De ene is roze/rood en de andere geel. Ze staan al die tijd al fijn op mijn vensterbank in vrolijke bloempotjes, waar ze lekker veel zonlicht zien. Ik geef ze genoeg water, en praat tegen ze. Kortom, ze worden liefdevol behandeld. Ze leven nog steeds (nieuw record!) en zien er ook nog eens heel mooi en gezond uit! Dus dat is mooi!
Maar goed, toen kreeg ik ongeveer een maand geleden ook een plantje van mijn tante en neefjes die op bezoek kwamen. Een blauw druifje, maar dan met witte bloempjes (wit druifje klinkt zo stom). Staat ook fijn op mijn vensterbank. Maar helaas...dit exemplaar is er niet zo goed aan toe. 'Verzorging: veel licht, geen felle zon, aarde vochtig houden'. Hier heb ik me echt aan gehouden, en ik praat er ook nog eens tegen. Maar nee...ik denk dat ik hem op moet geven. Hij hangt slap en wordt bruin. Dus helaas, niet zo'n lang en gelukkig leven voor dit exemplaar. Heb uit alle macht geprobeerd hem te redden, maar het gaat alleen maar slechter met hem...En dat net nu ik dacht dat ik wél voor planten kon zorgen!

The Beach

Jawel. Gisteren was hij weer eens op tv. Die mooie film met Leonardo DiCaprio. En hoewel ik hem inmiddels al drie keer heb gezien, toch maar weer even gekeken. Want wat is dat strandje toch mooi...En wat is het toch leuk om daar lekker naar te kijken en je in te beelden dat jíj daar bent. Want wat wil ik daar toch graag eens een keertje heen! Het lijkt me echt geweldig, dat strand. Ik heb er foto's van gezien, want mijn moeder is daar vorig jaar dus geweest (jaloers...), toen ze bij haar broer was die in Maleisië woont. Zo'n ontzettend mooie reis gemaakt. Dat wil ik ook!!! Oké, er is bijna geen plaats op aarde waar ik niet eens een keertje heen zou willen, maar toch. Als ik ooit nog eens een miljoen win ofzo, weet ik wel waar de reis naartoe gaat.
Maar we dromen voorlopig nog maar even verder...

Soms...

Soms...Heel soms heb je het gevoel dat je even niet bewust leeft.
Alsof je niet alles wat er om je heen gebeurt helemaal meekrijgt.
Alsof je alleen maar toekijkt wat er gebeurt.
Alsof je niet zelf meedoet.
Alsof het leven een soort van cirkel is, waar jij even buiten staat.
Alsof je niet heel blij of heel verdrietig van iets kunt worden.
Alsof je het dan alleen maar ziet gebeuren.

Soms...Soms is het juist het tegenovergestelde.
Alsof je alles wat er om je heen gebeurt heel intens beleeft.
Alsof je zelf heel veel invloed hebt op wat er gebeurt.
Alsof je wél midden in die cirkel staat en goed om je heen kijkt.
Alsof je heel bewust geniet van alles wat er gebeurt.

Doe mij maar dat laatste... Gelukkig hebben die periodes de overhand en word ik daar juist altijd heel blij van!

Het ultieme wintergevoel

Joepie! Datgene wat ik al een hele tijd wilde doen, maar wat soms niet kon en waar ik soms weer net geen zin in had, is gebeurd! Ik heb zojuist een sneeuwpop gebouwd! Samen met Sander. Een hele coole. Met armpjes, knoopjes, oogjes, een mond en een hoed van sneeuw mét flosje erop! En als klap op de vuurpijl mét Pringles-oortjes, net als uit de reclame! En hij staat heel leuk naast de deur van de flat (eigenlijk wilden we hem op de galerij zetten, maar dat ging hij niet overleven). Echt hét ultieme wintergevoel!

Memories

Ik kwam zojuist toevallig een enveloppe tegen met daarin foto's. Foto's die ik speciaal apart heb gehouden om nog een keer in te plakken of in te lijsten en op te hangen. Maar daar ga ik me nu even niet mee bezig houden (foto's inplakken staat denk ik bij iedereen op nummer 1 in het lijstje 'moet ik nog een keertje doen').
Leuk zijn ze. Die foto's. Of eigenlijk zeg ik dat verkeerd. De foto's zelf zijn meestal eigenlijk helemaal niet zo leuk. De meeste foto's niet althans. De meeste foto's maak je eigenlijk niet om mooie foto's te maken (hoewel ik dat eigenlijk ook heel leuk vind), maar voor de herinnering. Om ze later terug te kijken en herinneringen op te halen. Om als het ware het moment nog een keertje te beleven. En dat is leuk! Foto's van 'vroeger'. Foto's van mij als klein kindje spelend met de buurkindjes op het grasveldje in de straat. Foto's van mij als klein kindje samen met mijn zusje in pretparken, of speeltuinen. Foto's van mij en vriendinnetjes die samen gek doen en verkleedpartijtjes houden. Foto's van mijn zus en ik hand in hand op vakantie. Foto's van een reisje naar Texel ('oh ja, daar liepen we tot onze enkels in de modder...'). Foto's van een skireis met school mét leuke skileraar. Foto's van een reisje naar Rome waarop we allemaal heel hard lachen omdat we een gesprek hadden over Italianen die hun gezicht in zouden smeren met olijfolie. Foto's van het eindgala van de middelbare school, waarvan we het einde allemaal een beetje kwijt waren maar waarvan het begin (aankomst met limousine!) zo mooi was. Foto's van een afscheidsfeestje voor een vriendin die terugging naar Australië. Foto's van examenfeestjes waarbij leuke verhalen naar boven komen. Foto's van vakanties naar Spanje, en naar Rhodos.
Leuk is dat! Toevallig foto's tegenkomen en herinneringen ophalen aan allemaal leuke dingen die je in je relatief korte leventje toch maar mooi allemaal meegemaakt hebt. En zulke mooie herinneringen moet je koesteren...