Lustrum

30 juni 2005. Gedenkwaardig moment. Vandaag beleef ik namelijk mijn eerste 'pannenkoeken-lustrum'. Jawel, vandaag precies vijf jaar geleden ben ik begonnen met werken bij het enige echte pannenkoekenhuis de Rode Haktol. Dat is wel een feestje waard (of een loonsverhoging...).
In die vijf jaar is er veel gebeurd. Collega's kwamen en gingen weer. En sommigen kwamen daarna weer terug. Hele leuke en minder leuke collega's. Altijd maar weer die lekkere pannenkoeken. Gezellig naborrelen na het werken. Leuke personeelsfeesten en personeelsuitstapjes. Maar ook vaak hard werken. Veel onhandige acties. Soms gezeur van de baas en bazin (hoort erbij...) Veel veranderingen in die vijf jaar. Eén ding is echter nooit veranderd: het werken blijft leuk en gezellig!

Leren & Bidden

Het is maar weer eens bewezen: de laatste loodjes wegen écht het zwaarst. Zucht... Morgen heb ik mijn laatste tentamen. Over de Bijbel. Ja, die ja. En nee, het is niet helemaal vrijwillig gekozen. Het was min of meer verplicht omdat ik een vak over Griekse mythologie wel graag wilde volgen. Maar goed, de Bijbel. Bidden helpt in dit geval waarschijnlijk niet, hoe leuk het ook mag klinken. Er zal toch echt geleerd moeten worden. En daar gaat het fout. Ik wil niet leren, het lukt niet, het gaat niet meer. Ik wil vakantie en ben moe en wil slapen, en val ook bijna in slaap tijdens het leren. Maar... ik heb wel hele lekkere cappucino gekocht. En cola. En lekkere koekjes. Dus ik blijf doorzetten en ga maar weer verder met leren... Bidden jullie dan dat ik het tentamen haal???

Fristi

Fristi. Wie heeft het vroeger als klein kind niet gedronken? Wie antwoordde er niet resoluut 'Fristi!' op de vraag wat hij of zij wilde drinken? Ja, of natuurlijk chocomel of appelsap. Maar nu wil ik het even alleen over Fristi hebben. Er zijn namelijk ook 'oudere mensen', van een jaar of 14, of nog ouder zelfs, zelfs ook volwassenen, die Fristi bestellen. En daar is niks mis mee hoor. Er is alleen een vreemde gewoonte bij ingeslopen. Gisteren tijdens het werken had ik het er over met een collega, en we waren het niet met elkaar eens. Het is namelijk zo dat we bij Fristi óf een glas, óf een rietje geven. En juist, dat is dus afhankelijk van de leeftijd. Kleine kindjes krijgen een rietje, de rest krijgt een glas. En daar gaat het dus fout naar mijn mening. Waarom zou je, bij Fristi, onderscheid maken naar leeftijd? Mijn collega was het niet met mij eens. Maar ik vind dat Fristi een beeld oproept van kinderlijkheid, van ondeugd. En daar bedoel ik niks verkeerds mee hoor. Het is alleen dat ik vind dat als een volwassene Fristi besteld, dat die dan niet raar op moet kijken als hij of zij er een rietje bij krijgt en geen glas. Wie Fristi besteld, wil simpel gesteld doen alsof hij of zij een kind is, en moet dus ook maar tevreden zijn met een rietje. En ja, natuurlijk zijn er ook volwassenen die Fristi 'gewoon lekker vinden' en het alleen daarom drinken. Maar toch...Fristi blijft een soort kinderdrankje, en ik denk dat bijna iedereen dat wel kan beamen. Dus...mét rietje!

Wat vinden jullie: Fristi voor volwassenen met rietje of met glas???

Verstandig

Hoewel ik er oud en wijs genoeg voor zou moeten zijn, heb ik soms nogal moeite met verstandig zijn. Dan kan ik over bepaalde dingen even net niet verstandig nadenken, en laat ik bijvoorbeeld alleen mijn gevoel spreken. Dan denk ik soms nog heel even bij mezelf 'hmm...eigenlijk niet verstandig, maarja...' En dat is dan achteraf soms vervelend voor mezelf. Dan vraag ik me achteraf altijd af waarom ik niet eens een keertje verstandig kan zíjn, in plaats van alleen verstandig kan nadenken. Waarom ik dan niet daadwerkelijk iets doe met mijn verstandige gedachten. Maar in zo'n situaties is het dan wel fijn als je soms andere mensen hebt, die keuzes maken die voor jou ook verstandig zijn. Die keuzes maken, die voor jou min of meer verstandig uitpakken. En waarover je dan denkt 'Ja, dit is eigenlijk maar beter zo...'

Vakantiegevoel

Ja. Dat heb ik. Een ontzettend vakantiegevoel. Voor mijn gevoel heb ik al vakantie. Maar helaas is dat niet zo...Ik weet ook niet hoe ik eraan kom. Of ja, eigenlijk misschien wel: natuurlijk door het lekkere weer, maar ook omdat ik voor mijn ene vak gisteren de laatste presentatie had en het eindverslag heb ingeleverd. En voor dat vak heb ik heel hard gewerkt en heel veel moeten doen, dus het is een fijn gevoel dat het nu voorbij is. Dus eigenlijk heb ik theoretisch gezien ook al wel half vakantie. Maar goed, daar heb je niet zoveel aan als je nog wel twee tentamens moet leren. Dus de vraag is eigenlijk niet hoe ik aan dat vakantiegevoel kom, maar meer hoe ik er vanaf kom. Want het is niet goed. Natuurlijk is het wel fijn, maar het moet niet, het kan niet. Nog niet! Het is zo tegenstrijdig: het vakantiegevoel is zo goed en leuk en fijn, maar mijn verstand zegt dat het niet kan. Nog een weekje, dan mag ik een echt vakantiegevoel hebben! Want dan heb ik echt vakantie! Maar tot die tijd blijft het voorlopig eventjes bij leren en dromen van de aankomende vakantie...

Hulde aan Hoegie!

Jaja...het wordt nu echt zomer! Iedereen merkt het wel aan het zonnetje en de ontzettend hoge temperaturen. Maar voor mij, en voor mijn collega's, is er nog een factor die zorgt voor het echte zomergevoel: Hoegie is terug! En Hoegie is natuurlijk Hoegaarden, dat lekkere witbier dat we vanaf dit weekend bij het pannenkoekentehuis eindelijk weer op de tap hebben. We moesten er even op wachten, maar nu is het er weer. En het is genieten! Lekker na een drukke, hete werkdag gezellig met zijn allen genieten van zo'n Hoegie (of meerdere Hoegie's natuurlijk), soms voorafgegaan door een verfrissende duik in het zwembad aldaar. En dat zorgt, naast het lekkere weer, voor hét ultieme zomergevoel! Hoegaarden is goddelijk!

Lachen

Lachen is gezond. Zeggen ze. En ik geloof er eigenlijk ook wel in. Maar teveel lachen is volgens sommige mensen dan weer niet gezond. Tenminste, zo laten ze het op mij overkomen. De laatste tijd heb ik al heel vaak van mensen gehoord dat ik bijna altijd lach. En vooral dat ik heel veel lach. En ook dat ik lach als er niks te lachen valt. Dan hoor ik de hele dag door uitspraken als 'Jezus zeg, wat heb jij vandaag???' of 'Waar lach je nú weer om???' En dan gaat het 'Doe toch normaal, lach niet zo!' of 'Jeetje Dianne, je moet dat lachen echt afleren!' Tsja... Alsof ik slecht bezig ben als ik lach! Tsss... Ik heb gewoon een lage lachgrens ofzoiets denk ik. Maar wat maakt dat uit?. Als ik veel lach is dat toch alleen maar een teken dat ik lol heb en dat het goed met me gaat? Daar hoeven mensen zich toch niet druk om te maken? Wat is er nou leuker dan gewoon lekker lachen, ook al is het om niks? Laat mij toch lekker lachen als ik daar zin in heb!!!

Eindelijk

Van sommige dingen weet je gewoon dat ze gaan gebeuren. De vraag is alleen wanneer precies. Maar dat ze gaan gebeuren is onvermijdelijk, dat is gewoon zeker. En hoe langer het dan duurt voordat het moment daar is, hoe meer hoop je krijgt en hoe ongeduldiger je wordt. Daar staat dan wel weer tegenover dat je, naarmate dat moment, waarop datgene dat al lang stond te gebeuren eindelijk gebeurt, langer op zich laat wachten, wel steeds blijer wordt als het eindelijk daar is. Zelfs al is het voor iemand anders.

Mythologie-goden

In het Mythologie-vak dat ik volg, komt het vaak voor dat de goden iemand niet gunstig gestemd zijn. Nou, volgensmij zijn de Mythologie-goden mij niet gunstig gestemd. Ik doe zo mijn best om naar de colleges te gaan. En het zijn er zo weinig. En ik wil zo graag. En steeds heb ik het goede voornemen om 'gewoon' naar college te gaan. Maar het lijkt wel alsof die Mythologie-goden mij dat niet gunnen. Steeds komt er iets tussen, iets leukers wat ik niet kan weerstaan. Zo kwam ik vorige week bijvoorbeeld plotseling in Scheveningen terecht, en belandde ik vandaag zomaar ineens op een bootje op de Utrechtse grachten. Nee niet zo'n stomme toeristische rondvaartboot, maar een echte 'privéboot'. Dus, dat u dat even weet. Op zo'n rondvaartboot zou ik natuurlijk nooit zomaar terechtkomen, dat begrijpt u wel. Op de boot die het betrof wel, daar wil iedereen wel per ongeluk op terecht komen. En natuurlijk was het heel leuk en erg relaxed op die boot. Utrecht is echt anders en mooi vanaf de grachten. Maar goed, dus geen college. Dat wil zeggen, geen eerste helft. De tweede helft wel, dat dan weer wel. En dat terwijl ik écht zo graag naar college wilde. Vooral ook omdat die Mythologie-goden het vorige week ook al verhinderen én omdat dit het laatste college was. Maar helaas, ze waren me dus weer niet gunstig gezind. Op zich vind ik dat niet zo erg hoor, maar ik weet wel wie ik de schuld ga geven als ik straks het vak niet haal...

Dé oplossing

Oké. Wat staat je te doen als je in een kroeg belandt waar het gemiddelde alcoholpercentage errug hoog ligt en dit ook duidelijk aan de bezoekers te merken is, en het bovendien als klap op de vuurpijl ook nog eens blijkt dat het 'Hollandse avond' is op zaterdag?
Juist. Besluiten dat het tijd is voor bier. En dropshot (terwijl je niet eens drop lust, wat toch wel een essentieel bestanddeel is van het drankje). En tequila. En dan heb je toch nog een leuke avond.

Relaxed

Wat een heerlijk dagje vandaag. Zo'n dag waarop je eigenlijk de hele dag hoort te fluiten.
Eerst lekker uitslapen. Dan lekker op je gemakje ontbijten, mét een pot thee erbij. Dan even lezen wat gelezen moet worden, maar ontdekken dat het niet zoveel is als je verwachtte en daar dus snel mee klaar zijn. En dan...gewoon jezelf toestaan om de rest van de dag niks nuttigs meer te doen. Nuttige dingen doen kan altijd wel, maar als je het daar eigenlijk redelijk druk mee hebt is het juist zo fijn om even lekker niks te doen. Om het jezelf te gunnen om de rest van de dag lekker rustig aan te doen. Beetje hangen, thuis rondlopen op sloffen. Alle krantjes die er maar te vinden zijn doorbladeren. Leuke en mooie muziek te downloaden en daarna te luisteren. Een lekker schaaltje appel met kaneel en suiker (nostalgie!) voor jezelf klaar te maken. De favoriete stukjes uit je favoriete film vier keer achter elkaar bekijken en er gewoon nóg niet genoeg van hebben. Lekker lui pizza eten. Lekker lang in de keuken voor de tv blijven hangen. En dan vanavond lekker tv kijken.
En dan gaan we morgen maar weer druk aan de slag. Vandaag staat de tijd even stil en geniet ik.

Scheveningen

Kwam ik vandaag toch ineens per ongeluk in Scheveningen terecht. En niet op college, wat eigenlijk wel de bedoeling was. Maar goed, Scheveningen dus. Scheveningen is leuk. Scheveningen is mooi. Wandelen aan de boulevard of op het strand van Scheveningen geeft een heerlijk rustig en ontspannen gevoel. Het is altijd leuk; in de zomer, in de winter, als het mooi weer is, maar ook als het ijskoud is. Gewoon genieten. Altijd. Wat de zee en het strand toch met mensen kunnen doen. De zee lijkt wel een soort magisch effect te hebben. De zee is ultiem rustgevend, volgens mij kan niets een rustgevender en ontspannender gevoel geven dan de aanwezigheid en het geluid van de zee. Je denkt gewoon nergens meer aan. Lekker uitwaaien. Even helemaal weg. En vandaag heb ik het weer ervaren. En ja, de warme chocomel met slagroom maakt de ervaring natuurlijk helemaal compleet.

Gek!

Heel vreemd. Ik begrijp het echt niet. Zojuist was het weer zover. Ik maakte mijn bedje op, lekker fris gewassen beddengoed. En jawel hoor: meligheid ten top. Ik barstte gewoon in lachen uit. En dat is op zich niet zo erg. Maar het is iedere keer hetzelfde liedje. Altijd als ik mijn bed opmaak, word ik hartstikke melig en begin ik te lachen. Maar waarom in hemelsnaam??? Zo leuk is het nou ook weer niet...Ik begrijp het gewoon echt niet. Maar goed. Het zal wel weer een bewijs zijn van wat mijn moeder altijd zegt: 'Jij bent hartstikke gek!'

Teleurstellingen

Wie heeft toch bedacht dat die soms bij het leven horen? Die zijn gewoon echt niet leuk. En het stomme is dat ze naarmate hoe leuker je iets vindt, harder aankomen. Misschien is het wel verstandig om nooit van te voren al heel enthousiast over iets te zijn. Als je dat wel bent, is de kans namelijk groter dat je teleurgesteld wordt én is de teleurstelling ook nog eens groter. Als je je nooit ergens echt op verheugt en niks verwacht, vind je het later ook niet zo erg als je teleurgesteld wordt. Maar het probleem is juist dat dat niet werkt bij dingen die je écht leuk vindt. Daar wil je gewoon (ik wel tenminste) heel enthousiast en blij over zijn. Dan ga je niet nadenken over dat dat misschien niet zo slim is, omdat het wel eens tegen zou kunnen vallen. In je enthousiasme vergeet je dat dan, of wil je daar niet aan denken. En dat is een beetje jammer. Want dan kun je dus wel aardig teleurgesteld worden...