Scriptie, o.d.z. 'snoozen kan je leren'

Jawel, zo is het echt. Naast het feit dat mijn cafeïneverbruik dramatisch is gestegen sinds ik met mijn scriptie bezig ben, aangezien ik doorgaans vrijwel de hele dag thuis ben met mijn koffiepads en Senseo binnen handbereik (zoek trouwens eens de nieuwe carnavalskraker 'Bets hedde gij nog koffiepads' op, hilarisch! Oké, omdat jullie toch niet gaan zoeken hier een link.), sta ik gemiddeld ook pas zo'n drie keer snoozen later op dan eigenlijk mijn bedoeling was. En dat terwijl ik altijd zo'n fervent aanhanger was van de uitspraak 'Je moet nooit snoozen, gewoon meteen je bed uit springen als je wekker gaat, das het beste'. Bats, boem, weg met mijn goede gewoonte, ik heb het snoozen volledig onder de knie gekregen. En dat alleen door zoiets als een scriptie. Het is echt niet zo dat ik het verschrikkelijk vind om aan mijn scriptie te werken. Helemaal niet. Het onderwerp is best leuk, mijn onderzoek wordt ook best leuk en het vooruitzicht dat ik 'bijna' klaar ben met mijn studie is ook best prettig. Maar toch, jezelf ertoe zetten is soms best lastig. Geen deadlines, geen tussentijdse toetsmomentjes of iets dergelijks, gewoon puur voor jezelf werken. Sorry hoor, maar dat vraagt gewoon om een keer of drie snoozen. En daarom, dé geniale (al zeg ik het zelf) omschrijving voor mij als scriptie-schrijvende student: Scriptie, o.d.z. 'snoozen kan je leren'.

Krakow

Morgen is het weer zover: de jaarlijkse buitenlandse reis van mijn studievereniging. Enige verschil met de afgelopen drie jaar is dat ik niet meer in de commissie zit én dat ik niet eens mee ga. Helaas helaas, het geld was er echt niet aangezien ik al een ander leuk reisje gepland had. Jammer, maar vooral heel vreemd. Die reisjes voelden een beetje als mijn kindje zeg maar, elk jaar zo lang naar iets toe leven en als het dan eindelijk zo ver was....heerlijk!
Maar goed, daar gaat het me nu eigenlijk niet om. Waar het me om gaat is dat de reis naar Krakow/Krakau gaat. Begrijp me niet verkeerd, daar had ik best heen gewild en ik wil er nog steeds wel een keer heen, want het schijnt een super gave en mooie stad te zijn. Maar nou wil het lot dat Krakow in Polen ligt. En daar gaat het mis. Het klinkt gewoon niet cool om op reis te gaan naar Polen. Oostblok klinkt nog wel oké, maar Polen, nee dan gaat er iets mis. Ze hadden Krakow gewoon in Hongarije neer moeten leggen, dan kon je er tenminste mee aankomen. 'Ik ga naar Polen'. 'Tssss'. 'Ik ga naar Hongarije, naar Krakow!' 'Vette shizzle!'
Ja toch?

Breezersletjes

Gisteravond gingen we drankjes drinken in de kroeg. C en E zouden eerst bij mij thuis komen, om alvast gezellig een wijntje te drinken alvorens we ons naar de stad zouden begeven. Nu was C zo dapper om onderweg een Super de Boer binnen te lopen en met enkel drie breezers in de rij voor de kassa te gaan staan; vergt wel wat doorzettingsvermogen. Bij het openen van de deur stond C dan ook met één breezer in haar hand voor mijn neus, en zei de volgende woorden: 'C biedt zich aan in ruil voor een breezer aan Dianne' (als deze zin je niets zegt, word lid van hyves!). Hilariteit alom.
Enfin, de breezers werden natuurlijk gulzig opgedronken. Omdat we er nog iets leuks mee wilden doen, besloten we ze vergezeld van een briefje in de kastjes van een paar van mijn huisgenoten te zetten. Deze briefjes waren heel kort, en bij huisgenoot X stond er iets op in de trant van dat we deze breezer aan wilden bieden als dank voor het feit dat ik altijd leuke kindersurprise-verrassingen in mijn keukenkastje vind, die daar natuurlijk door (onder andere) huisgenoot X worden neergezet. Als reactie vond ik vanochtend het breezerflesje in mijn kastje, met daarin een briefje met de volgende tekst:

"Lieve D & C,
Groots is mijn vreugde dat in deze verhardende samenleving waarin verbroedering en tolerantie op een laag pitje staan, waar egoïsme en zelfredzaamheid de toon van het gesprek bepalen, het toch blijkbaar niet vanzelfsprekend is om de ander te vergeten. Ik ben dan ook verrukt dat jullie de tijd en moeite hebben genomen om aan mij te denken, zoals ik ook elke keer aan jullie denk bij het openen van mijn kastje (en wanneer ik het woord 'vagina' niet op T9 kan vinden).
Liefs X"

(Dat laatste stukje tussen haakjes slaat op een eerder hilarisch voorval, waarbij we om de een of andere reden gingen kijken welke woorden T9 wel en niet kende, en waarbij C ineens uitriep 'hij kent vagina niet eens!' Dit even ter toelichting, dat jullie geen rare dingen gaan denken ofzo).

Huisgenoot C kreeg ook een breezer met een briefje, en op dit briefje stond iets over zijn altijd durende streven naar naamsbekendheid en het voorkomen van de rode Klippan (de voorliefde voor de rode Klippan deel ik overigens met mijn lieftallige huisgenoot, en voor degenen die het concept Klippan niet kennen: het is een bank van de Ikea, en wij zijn allebei trotse bezitters van een rode variant). Ook van hem ontving ik een leuke reactie in mijn keukenkastje:

"Beste dragers van twee X-chromosomen,
Het doet mij deugd dat de rollen tegenwoordig omgedraaid zijn en de man tegenwoordig de breezer aangeboden krijgt. De verandering in dit fenomeen getuigd van een positieve tendens in het kader van de emancipatie. Het feit dat deze alcoholische versnapering van zijn inhoud is ontdaan doet niets af aan deze deugdelijke ontwikkeling. Voor het promotiewerk betreffende de rode Klippan stel ik voor dat jullie gezamelijk de straat op gaan. Jullie bellen bij iedereen aan om de leer van de Klippan te brengen, net als Jehavo's.
Gegroet,
C"

Zoals jullie zien is er dus niks mis met het aanbieden van breezers in ruil voor iets. Mensen waarderen het enorm om een breezer aangeboden te krijgen, dus ik pleit dan ook voor een bredere voortzetting van dit fenomeen. De wereld is mooier wanneer we elkaar breezers aanbieden, echt waar!

Scriptie-motivatie

Jawel, het is zover: ik ben met mijn scriptie bezig. Afgelopen maandag begon de pret. En vantevoren heb ik mezelf als doel gesteld om voor mei klaar te zijn; eind april ga ik lekker tien dagen naar Rome & Toscane, wat voor mij dé motivatie was om te proberen daarvoor helemaal klaar te zijn. Sinds afgelopen woensdagavond heb ik er echter nog een extra motivatie bij. Ik zag toen een hele goede en grappige cabaretier, Johan Goossens genaamd (jawel, humor is achternaam-bepaald ;) ), gaat hem zien! Nou had hij een heel leuk stuk over toen hij met zijn scriptie bezig was (waarschijnlijk is hij er nu nog mee bezig...). Hele leuke grappen in de trant van 'op dag 1 kocht ik een pen, op dag 2 kocht ik een schrift, op dag 3 heb ik mijn cd's op alfabetische volgorde gezet, op dag 4 heb ik mijn bureau en mijn kamer opgeruimd, op dag 5 de keuken en de wc gepoetst, en op dag 40 had ik een hele mooie voorpagina, een lettertype geselecteerd en mooie plaatjes geselecteerd; ik moest alleen nog een onderwerp verzinnen'. Dat niveau zeg maar. En hoewel het natuurlijk erg grappig is, en eigenlijk stiekem best wel herkenbaar en stereotiep, besefte ik me dat zoiets echt te kansloos voor woorden is. Dus, voila, mijn motivatie: laat mijn scriptie-proces niet op die manier verlopen! En ja, tot nu toe gaat het goed: ik heb op dag 1 zowel een afspraak met mijn begeleider gehad, en zowel een pen als een schrift (met harde kaft, zodat hij lekker lang mee kan) gekocht, op dag 2 heb ik heel veel gelezen, oké, op dag 3 heb ik niet zoveel gedaan wegens een feestje de avond ervoor, op dag 4 heb ik een globaal onderzoek bedacht en op dag 5 (vandaag, vrijdag dus!) had ik om negen uur een afspraak met mijn begeleider, wat dan wel niet mijn eigen vrijwillige keuze was, maar toch. En ik kreeg heeeeeeel veel literatuur mee, en die ga ik nu lezen. U ziet: ik ben al redelijk goed bezig, en ga deze goede koers zeker proberen vol te houden!

Denk je de wereld te begrijpen...

...maak je het volgende mee. 's Ochtends om een uur of elf, ik benadruk: 's ochtends om een uur of elf, fiets ik bij de mooie vijfsprong met onder andere de Nieuwegracht, Kromme Nieuwegracht en Trans, die naar mijn mening een van de mooiste plekjes Utrecht is, maar dat geheel terzijde. Tot dusver niks aan de hand. Ik haal twee jongetjes in van een jaar of elf, ouder zullen ze niet geweest zijn, hooguit nog jonger. 'Mevrouw, mevrouw, mogen we u iets vragen?' Mevrouw hoef je me ten eerste niet te noemen, liever niet zelfs, maar ach, hier kon ik nog mee leven. Ik stap van mijn fietsje en luister wat deze kinders te vragen hebben. 'Weet u hoe we bij de Sint Janskerk komen?' En de ander: 'Of nou ja, eigenlijk de Wooloomoolo?' (hoe schrijf je dat???) Enigszins overdonderd leg ik de weg uit, maar zeg nou zelf: wat is er om elf uur 's ochtends in hemelsnaam in de Woo te beleven voor twee kleine, oké toch wel behoorlijk Woo-doelgroeperig uitziende, dat wel, waarmee ik overigens niets vervelends bedoel hoor, veeeeeeeel te jonge jongetjes? Echt waar, dit zijn van die dingen waardoor ik ga denken dat ik de wereld nooit zal begrijpen...

Negatieve bevestiging

Een huisgenoot zei gisteren het volgende: 'Dat zal ik niet negatief bevestigen'. Nou vroegen we ons af, kan dat eigenlijk wel, iets negatief bevestigen? Is een bevestiging niet altijd positief en is 'negatief bevestigen' dus een soort contradictio in terminis? Of is een negatieve bevestiging een uitspraak als 'Ik ben gisteren inderdaad niet uitgeweest'?
We kwamen er niet uit, dus wie het weet mag het zeggen!

2008

Allereerst wil ik mijn lezers een heel gelukkig nieuwjaar wensen! Het allerbeste, dat het maar een mooi jaar mag worden!
En dat is het tot nu toe al, voor mij tenminste. Een jaar dat weliswaar nog maar tweeëneenhalve dag oud is, maar waarin ik nu al heb gemerkt hoe belangrijk en goed het is om iets voor anderen over te hebben, en wat een mooi gevoel dat kan opleveren. De afgelopen paar dagen hebben verschillende mensen al een blijk van waardering gegeven, een simpel dankwoord voor iets. Dingen die ik enkel en alleen voor hun gedaan had, zonder enig persoonlijk belang of plezier. Dingen die ik gedaan heb omdat ik wist dat andere mensen dat op prijs zouden stellen of dat fijn vinden, terwijl ik het zelf eigenlijk helemaal niet wilde. En hoewel je in eerste instantie denkt dat je er zelf niks aan hebt, is de waardering die je ervoor terugkrijgt zoveel waard. Iets voor een ander over hebben, en dat die ander dan laat merken dat hij/zij dat ontzettend waardeert, is een ontzettend mooi iets wat een heel blij en positief gevoel oplevert. Echt waar, ik word er nog blijer van als ik zelf iemand heb blij gemaakt en hij/zij dat laat merken dan wanneer iemand zoiets voor mij doet. En hoewel ik niet aan goede voornemens doe met nieuwjaar (je moet je voornemens niet uitstellen tot een nieuw jaar, gewoon meteen beginnen!) heb ik me maar weer eens voorgenomen deze goede koers voort te zetten en meer voor anderen over te hebben en te doen, anderen blij te maken! Het leven is zoveel mooier als niet iedereen alleen maar met zichzelf bezig is!