'Verplicht' vakantie

Ik ben met mijn scriptie bezig. Aangezien het merendeel van mijn lezers dit geloof ik wel weet is deze zin overbodig, maarja ik vind hem zo leuk klinken omdat hij me doet denken aan een geniaal stuk van een cabaretier die ook met zijn scriptie bezig was. Maar dat even terzijde. Nu is het zo dat ik sinds dindsdagmiddag verplicht vakantie heb. Ik kan namelijk niet verder met mijn scriptie. Ik had eigenlijk vanochtend een afspraak gehad met mijn begeleider, en zou dan afgelopen woensdagmiddag al mijn materialen gemaild hebben (dan had ik dus ook anderhalve dag vrij gehad, maar dat noem je nog geen vakantie toch?). Nou mailde meneer mij dinsdagmiddag ineens dat hij helaas niet kon afspreken in verband met de krokusvakantie van zijn kinderen. En aangezien meneer alleen op vrijdag of woensdag scriptie-afspraken plant, heb ik nu dus pas volgende week woensdag een afspraak, én ben ik nu al klaar met alles wat ik daarvoor moest/kon doen. Conclusie: doordat meneer ineens besluit dat hij vakantie moet vieren met zijn kinderen ben ik zeer waarschijnlijk minimaal een week later klaar met mijn scriptie. En dat vind ik dus eigenlijk helemaal niet zo relaxed. Maar omdat ik er zo weinig (lees: helemaal niks) aan kan doen heb ik maar besloten dat ik het heel fijn en relaxed en heerlijk vind. Wat ik het dus eerst helemaal niet vond. Maarja. Ik moet alleen zeggen: ik begin eraan te wennen dat ik vrij ben en even niks studiegerelateerds hoef (ja alleen mijn Italiaans leren: maandag toets(je)!). Museumpje, koffie & lunch, lekker winkelen en relaxen is toch stiekem eigenlijk wel heel fijn! Gewoon dingen doen waar je zelf zin in hebt, en niks hoeft. En aangezien ik eigenlijk sinds de zomervakantie al niet echt vakantie heb gehad, heb ik even besloten dat het me gewoon even gegund werd om even een soort van vakantie te houden. Stiekem was ik er ook wel een beetje aan toe... Dus, lieve lezers, ik ga weer verder genieten van deze rust!

Tweeling-koppelpogingen

Toen ik gisteren naar de kapper ging, keek hij even verbaasd op. Hij dacht namelijk dat ik mijn tweelingzus was, die er vorige week een keer was, en hij was bang dat ze terugkwam omdat ze niet tevreden was over zijn knipresultaat. Natuurlijk zei hij dit niet zo, nee hij vroeg echt pas na een paar minuten: 'Zeg, heb jij misschien een zus? Die heel veel op jou lijkt?' Goed, meneer kwam erachter dat we tweeling waren. Op zich geen ramp, maar in dit geval was het niet zo fijn. Meneer vond het namelijk hoogst interessant. 'Oh dus jullie zijn een tweeling! Wat leuk! En hoe oud zijn jullie dan als ik vragen mag?' Ik vroeg me al af waarom meneer de kapper wilde weten hoe oud we precies zijn, waarom zou hij daarin geïnteresseerd zijn? Maar goed, toen ik zei dat we drieëntwintig waren kwam de aap uit de mouw: 'Ik heb namelijk twee neven die ook een tweeling zijn. En zij zijn namelijk achtentwintig.' 'Ja, dus?' denk je dan. En toen kwam het: 'En die zijn allebei vrijgezel, en ze zijn heel leuk'.
Ja hallo. Zo werkt dat niet. Je ziet een tweeling en denkt meteen dat je die wel even aan een andere tweeling kan koppelen. Waarom denken veel mensen (heb het al vaker meegemaakt namelijk) dat tweelingen extra geïnteresseerd zouden zijn in andere tweelingen? Dat is echt niet zo hoor. En het is al helemaal niet nodig om een tweeling die je toevallig knipt en die je verder helemaal niet kent proberen te koppelen aan je leuke tweelingneven. Die ook nog eens vriendinnetjes uitwisselen (Echt waar, dat vertelde hij me ook nog, en of wij ook vriendjes uitwisselden ofzo.) als ze even geen zin hebben, en die samen een huis gekocht hebben omdat ze niet zonder elkaar kunnen (Oké, wij zien elkaar vaak, maar samen een huis kopen???) en die nota bene ook nog eens tweeling van sterrenbeeld zijn (Vond hij zo mooi, en hij vond het jammer dat wij boogschutter waren, en ging daarna ook nog eens de hele sterrenbeeldcyclus voor me opnoemen. Hij praatte sowieso heel veel, en dat terwijl ik nog wel dacht 'Gelukkig, die man is er, die vrouwtjes praten altijd iets teveel'. Zucht). U begrijpt, in dit soort koppelpogingen ben ik duidelijk niet geïnteresseerd. En ik geloof dat ik dat meneer de kapper ook wel subtiel duidelijk gemaakt heb. Maar laat dit een wijze les zijn voor iedereen: kom asjeblieft nooit aan met 'ik ken nog wel een leuke tweeling'!