Nou ja zeg!

Mensen ten onrechte beledigen of uitschelden, daar kan ik dus absoluut niet tegen. En vooral niet als het mijzelf overkomt. Ik fietste vanmiddag heel gewoon door de stad. Enkele meters verderop zou ik een redelijk grote weg over moeten gaan steken. Tot zover niets aan de hand. Dan zie ik vier mensen. Vier mensen uit de categorie Tokkie. U weet wel, van dat asociale volk waarvan je meteen al ziet dat het asociaal volk is. Twee mannen en twee vrouwen. Ze lopen op hun dooie gemakje recht voor mijn fiets door. Oftewel: ze steken gewoon over terwijl ze mij heus wel hadden gezien en kijken mij daar erg asociaal en arrogant bij aan. Goed, ik besluit er maar niet op te reageren en gewoon rustig af te remmen. Asociaal volk, asociaal gedrag. Prima, kan ik wel handlen. Tot ik moet hoesten. Dat heb je soms nou eenmaal, dat je ineens moet kuchen of hoesten. En dat had ik dus precies op het moment dat de meest asociaal uitziende vrouw van het stel recht voor mij doorliep. En ja, het had zo'n hoest of kuchje kunnen zijn met de bedoeling dit volkje te attenderen op hun asociale gedrag. Maar toevallig was het dat niet. Dat zou ik namelijk nooit doen, ik heb bij dat soort mensen altijd zo'n gedachte van 'ach, ze weten niet beter, laat maar'. Ik liet ze gewoon rustig doorlopen en wachtte geduldig tot ik er door kon. Was me dan ook van geen kwaad bewust, want ja, een mens moet soms nou eenmaal hoesten. Draait de Grote Asociale Mevrouw Met Het Hoogblonde Haar En De Sigaret zich om: 'Ach, bek houwe dom wijf! Tssss, doe normaal man! Achterlijk mens dat je bent!' Ik was met stomheid geslagen. Ik laat dat volkje netjes voor gaan, terwijl ik dat zeker niet hoef te doen. Ik wacht geduldig tot ik er door kan. En dan, één klein hoestje en dan krijg je zo'n opmerking. Daar kan ik dus écht niet tegen. Het zou nog niet in me opkomen om expres te gaan kuchen om zoiets. En dan nog, al zou ik het doen dan is het mijn goed recht en hoeft ze dus vooral niet zo te reageren. Dom wijf.
Zo. Dat moest ik even kwijt. Pffff, zo'n lief, klein, onschuldig meisje even zonder reden uitschelden. Hoe durft ze.

Zware deur

Lekker een zaterdagje vrij. Ik kom net terug van het boodschappen doen. Heb mijn fiets gestald, en loop met mijn boodschappentas naar de voordeur van de flat. Ik zie al dat iemand moeite heeft om de deur van de binnenkant open te krijgen. Nou ja, dat kan, hij klemt een beetje de laatste dagen. Prima. Eindelijk heeft de jongeman de deur open en komt hij naar buiten. Ziet dat ik er aan kom, en gaat heel geforceerd de deur van de flat open staan houden, maar dan wel op zo'n manier dat ik er niet meer langs kan. Dus hij wil vast wel helpen, maar het schiet eigenlijk niet op. Hij ziet dat ik kijk op een manier van 'jongen, ik vind het heel aardig dat je die deur zo geforceerd en zogenaamd galant open wil houden, maar laat me er maar gewoon door'. En dan, dan komt het. Hij loopt door en zegt: 'Pas op, die deur is erg zwaar'.
Tssss... Ik ben dan misschien maar een klein meisje, maar ik kan heus wel een voordeur van een flat tegenhouden hoor. Ik woon daar toevallig al meer dan 2,5 jaar, dus ik heb echt wel vaker de situatie meegemaakt dat het hard waait en ik mét boodschappentas mijn flat in wil lopen. Wat denkt hij wel, dat ik zo'n slap meisje ben dat niet eens een deur open kan houden om er door te lopen? Dat hij die deur van de binnenkant niet open krijgt zegt meer over hem dan over mij hoor! Kom nou! Lachend zeg ik dan ook: 'Oooh, maar dat lukt mij wel hoor!', en ik zwaai de deur met een grote zwaai open en loop vrolijk naar binnen.