Beef Chimichurri

Wat één enkele reclame toch voor effect op je kan hebben. Pfff...
Afgelopen zaterdagavond keek ik Idols. Ja, daar kijk ik naar. En daar wil ik het verder niet over hebben. Het geval was dat er gedurende mijn paar uur durende Idols-avond steeds hetzelfde reclameblok voorbij kwam. Hierdoor heb ik de reclame van het nieuwe wereldgerecht van Knorr, Argentijnse Beef Chimichurri, dan ook minimaal een keer of zes mogen aanschouwen. Je weet wel, die reclame met Gordon en Joling die in een of andere boerderij zijn en daar een muur roze schilderen en dan dat gerecht gaan maken. Die reclame. Die heb ik dus echt té vaak gezien. Hoezo dan??? Nou, ik droomde erover. Ik droomde dat ik op diezelfde boerderij was waar Gordon en Joling waren. Ik was daar in een roze keuken, en jawel: ik maakte die Beef Chimichurri. En alles zag er precies hetzelfde uit als in de reclame. Alles zat in diezelfde mooie kleine schaaltjes, en het eten was ook precies hetzelfde. Alleen bij mij was de keuken helemaal roze, en niet alleen één muur buiten. En Gordon en Joling ontbraken, evenals de andere mensen in die reclame. Verder was echt alles precies hetzelfde. Echt heel bizar...
Het gerecht was overigens erg lekker in mijn droom, ik heb het namelijk ook nog opgegeten. Dus ik ga het denk ik maar eens een keertje écht proberen...

Vereerd

De laatste dagen ben ik er achter gekomen dat ik, als ik ergens voor wil gaan en er enthousiast over ben, soms tot het uiterste ga. Als ik eenmaal iets echt van plan ben, kan ik het niet meer loslaten. Dan blijft het me in zijn greep houden, totdat het gedaan is. Dan ga ik er gewoon helemaal voor. Voor de volle 200 %. Dan zijn andere dingen even niet belangrijk meer, steek ik er alle tijd in die ik maar heb en stort me volledig op datgene. Dat is wat ze soms noemen 'toegewijd' of 'ergens hart voor hebben'. Ik ben er achter gekomen dat ik dat ben/heb. Ik kan het gewoon niet hebben om dingen waar ik enthousiast over ben maar half of niet te doen. Dat zie ik als een gemiste kans om ergens iets van te maken.
Het hangt ook een beetje samen met verantwoordelijkheidsgevoel. Nooit was ik me er echt van bewust dat ik dat heb. Mijn moeder wees me er wel eens op, maar ik zag het zelf niet. De laatste dagen echter wel. Ik heb een enorm verantwoordelijkheidsgevoel. Soms is het zelfs zo groot dat ik misschien te veel wil of te veel dingen op me neem. Dan werkt dat grote verantwoordelijkheidsgevoel en plichtsbesef eigenlijk een beetje tegen me. Maar tegelijkertijd geeft het een ontzettend goed gevoel om je ergens echt verantwoordelijk voor te voelen en te proberen om het goed te doen. Vooral ook als ik het zo leuk vind en er zo enthousiast over ben. Beetje dubbel dus.
Als je dit zelf allemaal beseft, is het ontzettend fijn om er ook een soort bevestiging van te krijgen van anderen, een blijk van waardering. Eén simpel iets waaruit blijkt dat je het niet allemaal voor niks doet, behalve dan omdat je het leuk vindt natuurlijk. Eén simpele opmerking. En toch zo vereerd zijn.

En toch vraag ik het me af

Soms heb je van die nutteloze overpeinzingen. Dan denk je ergens aan, terwijl je eigenlijk heel goed weet dat het helemaal niks uitmaakt en dat je er ook eigenlijk niks mee opschiet om het antwoord te weten. Dan stel je zo'n vraag aan mensen, die daar dan op reageren in de trant van 'Wat maakt dat nou weer uit???' Ja, niks. En toch vraag ik het me af.
Een voorbeeld: Waarom begint bijna iedereen met de trein mee te lopen als die het station binnen komt rijden? Waar komt die drang vandaan? Waarom loopt niemand, maar dan ook niemand, tegen de rijrichting van de trein in? Als heel veel mensen met de trein meelopen, zouden er theoretisch gezien ook heel veel mensen tegen de rijrichting van de trein in kunnen lopen. Maar waarom doet niemand dat? En waarom blijft bijna niemand stil staan als er een trein aan komt gereden? Je kunt toch ook naar een deur lopen als de trein helemaal stilstaat en je beter in kunt schatten waar je precies naartoe moet lopen?
Hier wil ik trouwens niet mee zeggen dat ik niet meedoe aan deze trend. Ik betrap mezelf er ook redelijk vaak op dat ik met de trein meeloop. Sinds me dit echter opgevallen is, probeer ik wel om stil te blijven staan. Dat lukt me niet altijd, maar toch. Ik probeer het wel.

Lente?

En ik ben gewoon nog steeds super vrolijk! Vorige week schreef ik er ook al een keer over, maar mijn humeur is nog steeds niet kapot te krijgen. Ik lach, spring, fluit (nou ja, pogingen tot...), huppel en weet ik veel wat nog meer allemaal. De hele dag door. Of eigenlijk al meer dan een week, aan één stuk door! Niets kan mijn vrolijkheid en blijheid kapotmaken, zelfs vier keer op een dag door de regen fietsen boeit me niet. Ik vind alles mooi en leuk en geweldig en grappig. Mijn lachgrens is nóg lager dan normaal. Echt geweldig! Woei! Hoewel het volgens mij toch echt nog midden in de winter is, lijkt het wel lente...

Soms is hij net een mens...

Xander de Buisonjé. Ik heb er al wel vaker over geschreven. Ik weet het, we (Karin, Els en ik) hebben lichtelijk een Xander-obsessie. En, jawel, die gaan we 'in de praktijk brengen': we gaan naar Xander!!! Eindelijk gaat het een keer écht gebeuren! Sinds ik dat weet, luister ik natuurlijk nog vaker naar zijn nieuwe album 'Succes'. Wat een leuke CD! Hier even een songtekst:

'Net een mens' - Xander de Buisonjé (feat. Brainpower)

Niet perfect, ik ben toevallig niet perfect
sterker nog, dat is nog wel eens uitgelekt
vuile was, ben ik wel van hetzelfde ras

En langzaam aan kom ik er achter
ik ben toch blijkbaar heel speciaal
een apart verhaal

ik klaag, ik roddel en ik vloek
ben steeds weer naar iets nieuws op zoek
hoe meer ik heb, hoe meer ik wens
Soms ben ik net een mens
Ik kom graag overal te laat
Ik dans niet altijd in de maat
Ik stop niet altijd bij de grens
Soms ben ik net een mens
Soms lijk ik net een mens

Schuldig aan, schuldig aan een sigaret
Was gestopt, maar heb weer dapper doorgezet
Niet normaal, ik heb er wel eens voor betaald
Jaaa

En langzaam aan kom ik er achter
Ik ben toch blijkbaar heel speciaal
Een apart verhaal

Ik klaag, ik roddel en ik vloek
ben steeds weer naar iets nieuws op zoek
hoe meer ik heb, hoe meer ik wens
Soms ben ik net een mens
Ik kom graag overal te laat
Ik dans niet altijd in de maat
Ik stop niet altijd bij de grens
Soms ben ik net een mens
Soms lijk ik net een mens

Hallo, deuren open, entree
Ik neem je mee naar het café
He he jeminee, het is de Brain en de Buisonjé
En die twee zijn melig, staan open voor gekke dingen
Dus niet schrikken als Xander gaat rappen en Gerrit gaat zingen
En nou effe inbinden
Want nee jij bent lekker vlot
De fouten die we maken worden ontkracht door zelfspot
Ik leen nooit wat ik niet weet, maar hoe weet jij nou wat ik deed
Ik drink weer meer als ik niet eet
En eet teveel als ik dieet
Dus onthou als ik later met een kater naar je staar
Ik ben een mens van vlees en bloed, emoties, water en wat haar
En ik zeg wat ik weet en ik weet wat ik wil
Ben je ook net een mens, geef me zeker een gil

Ik klaag, ik roddel en ik vloek
ben steeds weer naar iets nieuws op zoek
hoe meer ik heb, hoe meer ik wens
Soms ben ik net een mens
Ik kom graag overal te laat
Ik dans niet altijd in de maat
Ik stop niet altijd bij de grens
Soms ben ik net een mens
Ben net een mens

Doe maar niet alsof van niet
Xander is op de beat
Breinstein in de tent

Cool toch, die Xander???

Augurken nemen de keuken over

Aaah... ik word gek! In die tijd van iets meer dan een jaar dat ik nu hier woon, heb ik nog nooit, ik herhaal: nog nooit, augurken gezien hier in huis. Oké, misschien heb ik ze wel ooit eens gezien, maar niet heel bewust in ieder geval. Daaruit concludeer ik dat ze niet in groten getale aanwezig zullen zijn geweest. Anders had ik ze namelijk wel opgemerkt. Welnu, de afgelopen week is een keerpunt bereikt. De hele week al zie ik augurken in huis. Ik word er gek van! Vanaf maandag staat er één pot augurken op de keukentafel, en één pot op het aanrecht. En tot overmaat van ramp deed ik een koelkast open en vond ook daar een pot augurken. En, het allerergste: gisteren kwam een huisgenootje ook al met een pot augurken aanlopen omdat 'ze die had zien staan en het wel een goed idee vond'. En ik heb aan een aantal huisgenoten gevraagd of ze weten waar die augurken ineens allemaal vandaan komen, maar niemand weet het. Aaah... Gewoon ineens zóveel augurken. Dat kan ik niet aan. Help! Augurken nemen de keuken over! En als we er niks aan doen nemen ze dadelijk de hele wereld over!

Vrolijkheid

Eigenlijk ben ik altijd wel vrolijk. Oké, er zijn heel af en toe uitzonderingen. Heel af en toe ben ik een beetje chagrijnig. Maar dan word ik eigenlijk alleen maar moe van mezelf en is het meestal ook weer zo over. Dus ben ik eigenlijk bijna altijd wel vrolijk. En dan bedoel ik gewoon vrolijk. En naast die bijna altijd voortdurende vrolijkheid heb ik nog mijn topmomenten: momenten waarop ik echt super-op-en-top vrolijk ben. Op zo'n momenten is mijn humeur echt niet kapot te krijgen en loop ik alleen maar te fluiten, te lachen en gewoon blij te zijn. Dan voel ik me helemaal gelukkig en blij en kan ik om het minste of geringste lachen, gewoon omdat ik daar dan zin in heb.
Nou dat is toch niet erg? Nee, zeker niet. Maar deze week is het wel heel erg. Het lijkt wel alsof ik de hele week alleen maar blijf hangen in die super-op-en-top vrolijke buien. Gewoon constant, aan één stuk door. De hele week al ben ik helemaal blij en vrolijk en lacherig. Ik ben hyperactief en wil de hele dag door springen en huppelen, gewoon omdat ik zó vrolijk ben. En begrijp me niet verkeerd, dat vind ik niet erg hoor. Ik vind het zelfs leuk. Ik word er zelf ook weer blij van als ik bedenk hoe blij ik me gedraag. Maar de grote vraag is: Waar komt het toch vandaan??? Er zijn echt niet zoveel super bijzonder leuke dingen gebeurd deze week. Ja, door mijn vrolijkheid vind ik alles super en bijzonder en leuk. Maar eigenlijk is het niet veel anders dan 'normaal'. Dus ik snap het niet... Waar komt die vrolijkheid en blijheid toch vandaan???

Wijze les die hopenlijk nog in mijn geheugen past

Goed. We zitten gewoon gezellig koffie te drinken en bagels te eten in het altijd leuke, sfeervolle en gezellige Mockamore. Ik krijg een sms'je, dat ik even beantwoord. Daarop krijg ik een berichtje dat mijn sms'je is afgeleverd. Meteen daarna: 'SMS-geheugen vol'. Tsja, die dingen gebeuren en dat is op zich natuurlijk helemaal geen ramp. Wat alleen niet zo slim van me was, was dat ik meteen iets te hard riep: 'Ow mijn geheugen is vol!' Tsja... dan is ongeveer het enige mogelijke antwoord dat je kunt verwachten 'Ja... dat wisten we al wel!' Dat antwoord volgde dan ook direct op mijn uitroep. En bedankt.
Moge dit een wijze les zijn voor mezelf: eerst nadenken voordat je dergelijke dingen roept. Hopenlijk past deze les nog in mijn geheugen...

Kansloos

Het woord 'kansloos'. Het is sterk in opmars. Serieus, ik hoor het steeds vaker, overal om me heen. Steeds meer mensen die het steeds vaker gaan gebruiken. Waaronder ikzelf. Afgelopen zaterdagmiddag kwam ik daar achter. Ik bedacht me toen dat ik in de 48 voorgaande uren toch wel minstens een keer of 53 het woord 'kansloos' had gebruikt. En ook in verschillende gesprekken over verschillende dingen met verschillende mensen. En dat is toch wel erg veel. Niet dat dat me heel veel kan schelen. Nee, helemaal niet. Ik vind kansloos wel een mooi woord namelijk. En soms omschrijft 'kansloos' gewoon perfect het hele gebeuren waar het over gaat. Wat me echter wel enigszins zorgen baart, is het feit dat steeds meer mensen in mijn omgeving het woord óók steeds vaker gebruiken in gesprekken met mij. Vaak heb ik het over anderen of in ieder geval over kansloze acties van die anderen als ik het woord gebruik. Hopenlijk zegt het alleen niks over mij dat die anderen in mijn omgeving ook steeds vaker het woord 'kansloos' gebruiken in hun gesprekken met mij. Dat zou jammer zijn. Ik wil namelijk niet kansloos zijn.

Leesmap-nostalgie

Vanmiddag kocht ik een Yes. Zomaar, voor mezelf. En die Yes heb ik vanmiddag lekker helemaal van a tot z gelezen. Heerlijk hangend op mijn relaxte bang, pot thee en koekjes erbij. Lekker muziekje op de achtergrond. Wie doet je wat.
En ja, toen besefte ik het: ik mis die goede oude tijd. Die goede oude tijd waarin mijn moeder het nog nodig vond om een abonnement op de leesmap te hebben. In die tijd was het elke vrijdagmiddag als ik thuiskwam uit school weer feest: de nieuwe (voor mij nieuw dan, de tijdschriften waren stiekem al een week of 6 oud) leesmap was er weer! En zo bracht ik elke vrijdagmiddag lekker relaxend op de bank, met een lekker muziekje en een pot thee en koekjes door. Genietend van allerlei verschillende tijdschriften. De Tina, de Yes en de Flair en weet ik veel wat er nog meer voor leuke tijdschriften in zaten. Soms las ik zelfs de Donald Duck en de Story en de Privé, terwijl ik er eigenlijk niets aan vond. En dat was geweldig! Gewoon even lekker lezen en helemaal weg zijn van alles en iedereen, en nergens over nadenken. Gewoon alleen lezen. Verder niets. En dan na een paar uur weer 'wakker' worden en beseffen dat het ineens een paar uur later is, zonder dat je er ook maar iets van gemerkt hebt dat de tijd voorbij ging.
Ja, lezen is heerlijk. Dé ultieme ontspanning. Zucht... had ik maar een abonnement op de leesmap...

Goede Voornemens

Met ingang van 2006 ga ik... nu echt eens ontbijten op je eerste date!

Tenminste, als het aan de Voornemens-generator ligt. Ik doe niet aan goede voornemens, die vind ik onzin. Toch vond ik dit wel leuk. Ik kwam de link ergens tegen op het internet, en hoewel ik er meer van verwachtte bij het woord 'Voornemens-generator', vond ik het toch wel grappig. Natuurlijk heb ik het na mijn hierboven genoemde voornemen vaker geprobeerd, en jawel... er kwamen nog veel meer leuke en minder leuke dingen uit. Oké, ik geef toe: het is een beetje flauw. Maar op zich wel grappig, als je je verveelt ofzo...

Dus, wat zijn jouw goede voornemens???

Happy New Year!

Ik bedacht me zojuist dat ik mijn waarde lezers nog geen gelukkig nieuwjaar heb gewenst. Wel een fijne jaarwisseling, maar die is al voorbij... Dus bij deze: een heel leuk, gelukkig, gezellig en allerlei positieve dingen meer nieuwjaar gewenst!
Hoop dat jullie allemaal een leuke jaarwisseling hebben gehad... Mijn feestje in Eindhoven was in ieder geval super! Een erg leuke en gezellige avond (of eigenlijk nacht) gehad! Het was een goed begin van het nieuwe jaar! Hopenlijk voor jullie ook! Immers, een goed begin is het halve werk... ;) Dat er voor iedereen maar heel veel leuke, goede en gezellige momenten mogen komen in 2006!