En toch vraag ik het me af

Soms heb je van die nutteloze overpeinzingen. Dan denk je ergens aan, terwijl je eigenlijk heel goed weet dat het helemaal niks uitmaakt en dat je er ook eigenlijk niks mee opschiet om het antwoord te weten. Dan stel je zo'n vraag aan mensen, die daar dan op reageren in de trant van 'Wat maakt dat nou weer uit???' Ja, niks. En toch vraag ik het me af.
Een voorbeeld: Waarom begint bijna iedereen met de trein mee te lopen als die het station binnen komt rijden? Waar komt die drang vandaan? Waarom loopt niemand, maar dan ook niemand, tegen de rijrichting van de trein in? Als heel veel mensen met de trein meelopen, zouden er theoretisch gezien ook heel veel mensen tegen de rijrichting van de trein in kunnen lopen. Maar waarom doet niemand dat? En waarom blijft bijna niemand stil staan als er een trein aan komt gereden? Je kunt toch ook naar een deur lopen als de trein helemaal stilstaat en je beter in kunt schatten waar je precies naartoe moet lopen?
Hier wil ik trouwens niet mee zeggen dat ik niet meedoe aan deze trend. Ik betrap mezelf er ook redelijk vaak op dat ik met de trein meeloop. Sinds me dit echter opgevallen is, probeer ik wel om stil te blijven staan. Dat lukt me niet altijd, maar toch. Ik probeer het wel.