Vrolijkheid

Eigenlijk ben ik altijd wel vrolijk. Oké, er zijn heel af en toe uitzonderingen. Heel af en toe ben ik een beetje chagrijnig. Maar dan word ik eigenlijk alleen maar moe van mezelf en is het meestal ook weer zo over. Dus ben ik eigenlijk bijna altijd wel vrolijk. En dan bedoel ik gewoon vrolijk. En naast die bijna altijd voortdurende vrolijkheid heb ik nog mijn topmomenten: momenten waarop ik echt super-op-en-top vrolijk ben. Op zo'n momenten is mijn humeur echt niet kapot te krijgen en loop ik alleen maar te fluiten, te lachen en gewoon blij te zijn. Dan voel ik me helemaal gelukkig en blij en kan ik om het minste of geringste lachen, gewoon omdat ik daar dan zin in heb.
Nou dat is toch niet erg? Nee, zeker niet. Maar deze week is het wel heel erg. Het lijkt wel alsof ik de hele week alleen maar blijf hangen in die super-op-en-top vrolijke buien. Gewoon constant, aan één stuk door. De hele week al ben ik helemaal blij en vrolijk en lacherig. Ik ben hyperactief en wil de hele dag door springen en huppelen, gewoon omdat ik zó vrolijk ben. En begrijp me niet verkeerd, dat vind ik niet erg hoor. Ik vind het zelfs leuk. Ik word er zelf ook weer blij van als ik bedenk hoe blij ik me gedraag. Maar de grote vraag is: Waar komt het toch vandaan??? Er zijn echt niet zoveel super bijzonder leuke dingen gebeurd deze week. Ja, door mijn vrolijkheid vind ik alles super en bijzonder en leuk. Maar eigenlijk is het niet veel anders dan 'normaal'. Dus ik snap het niet... Waar komt die vrolijkheid en blijheid toch vandaan???