Haha

Waarom krijg ik toch zo vaak commentaar op mijn lachgedrag de laatste tijd??? Steeds maar weer mensen die dingen zeggen als 'Dianne, wat zit je nu weer te lachen, hou toch eens op!' of 'Wat zitten jullie (ja Elsjefiederelsje, ook jij!) nu weer te giechelen? Jezus zeg, jullie zijn echt niet normaal en heeeeeel erg!' of 'Daar heb je onze giechel weer hoor... sjongejonge zeg!'.
En ja, ik lach graag en veel. Maar waarom die opmerkingen??? Het is toch goed en leuk als ik veel lach??? Ik zou echt nooit commentaar kunnen leveren op iemand die veel lacht. Dat moedig ik juist aan. En hoewel ik ergens heel in de verste verte wel kan begrijpen dat het misschien enigszins irritant is als iemand de hele tijd zit te lachen, zou ik er zeker geen commentaar op hebben. Dus mensen, bedenk op die momenten dat je er eigenlijk iets van wilt zeggen maar dat het beter is om veel te lachen dan om veel te huilen of om vaak heel chagrijnig te zijn. Want zo is het toch gewoon?

Semi-vakantie

Woei! Ik heb eindelijk mijn eindwerkstuk ingeleverd! Na wekenlang onderzoekjes doen, literatuur lezen en het verslag schrijven, ben ik er nu dan echt vanaf! Niet dat ik het nou zo erg vond hoor, eigenlijk was het best leuk en heb ik er nog best een leuk onderzoek van gemaakt. Alleen het is zo fijn om er helemaal vanaf te zijn. Een grote opluchting. Het voelt een beetje als mijn kindje, voor zover ik daar verstand van heb natuurlijk. Maandenlang (nou ja, iets meer dan twee...) heb je er mee rondgelopen en ben je er mee bezig geweest. En dan ineens is het 'geboren' en is het er gewoon en ben je van die zware tijd af. Heerlijk!
En dan is het toegestaan om de rest van de dag een soort van semi-vakantie te houden. Want hoewel ik nog geen vakantie heb, voelt het wel een beetje zo. En het is dan dus ook volkomen gerechtvaardigd om zo'n typische dag te houden waarvan je zegt 'doe iets met je leven'. Of niet dan???

Mooi

Wat een blijheid en tevredenheid toch de laatste week. Zo ontzettend veel leuke dingen te doen. Veel nuttige en minder leuke dingen te doen, maar ook daar weet ik wel een leuke draai aan te geven en het gewoon te accepteren. Zoveel gezelligheid en allemaal lieve mensen om me heen. Zoveel kleine leuke dingen waar ik helemaal blij van wordt. Zoveel lieve gebaren van de mensen om me heen. Zoveel mensen om me heen die blij zijn, waardoor ik extra blij word. Zoveel vrolijkheid. Zo vaak een algeheel gevoel van tevredenheid. Dagen waarop ik minimaal één keer denk 'mooie dag vandaag!' zijn eerder regel dan uitzondering. Kortom: het gaat goed met me! Ik ben tevreden, blij, vrolijk en gelukkig. En ik hoop oprecht dat jullie dat ook zijn...

Over koffie en duiven

Dat (een grote hoeveelheid) alcohol sommige dingen die eigenlijk niet erg interessant zijn hoogst interessant kan maken was niet echt iets nieuws. Verbazingwekkend is echter dat een overdosis koffie sommige dingen óók een stuk interessanter kan maken. Ik bedoel, ik had me nou nog nooit zo verdiept in het leven van een duif of in de duivenmelkers, zoals die mensen die duiven 'houden' zo mooi heten. Vreemd dat (minimaal) een liter koffie in korte tijd dat alles wel ontzettend boeiend kan maken.
Oeh oeh oeh (*beweegt tegelijkertijd hoofd een paar keer naar voren en terug*)

Vrijheid

Boogschutters hebben een grote behoefte aan vrijheid, lees je altijd in de horoscoop. En ik moet zeggen dat dat wel aardig klopt. Ik ben erg gesteld op mijn eigen vrijheid, wil altijd het liefste alles zelf bepalen en heb er een hekel aan als dingen op een bepaalde manier of op een bepaald moment 'moeten'. Laat me dat gewoon lekker zelf bepalen. Ook houd ik er niet van als ik min of meer 'opgesloten' zit. Ik kan niet lang op één plek stilzitten, alleen in uitzonderlijke gevallen. Ook houd ik er niet van om erg lang in een kleine ruimte te zijn, zonder af en toe te kunnen lopen of iets anders te kunnen doen. Afleiding heb ik nodig, en ruimte, heel veel ruimte. En vrijheid dus ook. En dat heb ik vandaag maar weer eens ondervonden. De hele dag met nog drie anderen in een hok van zo'n 3,5 bij 3,5 vierkante meter zitten is niet goed voor me. Op het moment zelf was het niet eens zo erg. Nee, het besef kwam pas achteraf, toen ik weer 'bevrijd' was. Het was alsof ik heel veel energie overhad, en dat allemaal in één keer tot uitbarsting kwam. De neiging om te huppelen, springen, rennen (en ja, die neiging is echt heel zeldzaam!). En overal keihard om lachen, zelfs als het totaal niet grappig was. Ook in mijn eentje. En super overdreven blij zijn met hele kleine (maar lieve) dingen. En hoewel dat allemaal natuurlijk eigenlijk wel leuk is, voelt het niet goed. Het voelt niet echt of natuurlijk. Nee, laat mij die energie dan maar verdeeld over de hele dag kwijtraken. Dat lijkt me iets beter. Een beetje meer ruimte en vrijheid. En dan de hele dag door (iets minder weliswaar) energiek en blij zijn en lachen. Want dat doe ik toch wel.

Vooruitdenken voor een Wuppie

Ik denk nooit graag ver vooruit. Dat 'ver' kun je trouwens wel weglaten. Ik leef gewoon van moment tot moment. En dat is op zich heel fijn. Alleen bij sommige dingen niet. Een simpel voorbeeld: boodschappen doen. Dat doe ik zo ongeveer elke dag. Héél af en toe, als ik voor twee dagen achter elkaar hetzelfde kook, dan om de dag. Maar minder lukt me sowieso niet. Ik vind het veel te moeilijk om meer dan één dag vooruit te plannen wat voor boodschappen ik nodig heb en om te bedenken wat ik over twee dagen bijvoorbeeld ga eten. Conclusie: ik doe heel vaak heel weinig boodschappen. En dat is op zich niet zo'n ramp. Alleen vandaag wel. Eindelijk dacht ik een keer veel boodschappen te gaan doen, zodat ik even vooruit kon met alles. En zodat ik eens een keer wél een wuppie kreeg, want daar was het me stiekem allemaal om te doen. Om voor minimaal 15 euro boodschappen te doen. Maar nee hoor. Het is me wéér niet gelukt. Heel mijn mandje vol geladen, en ik dacht bij mezelf dat ik voor minimaal 17 euro boodschappen had. Ik had het natuurlijk niet allemaal opgeteld, das teveel moeite. Kom ik bij de kassa: 13,94 euro. Nog steeds geen wuppie! En ja, dat vind ik serieus heel jammer. Speciaal naar de AH, speciaal na zitten denken over wat ik allemaal extra mee ging nemen, speciaal heel mijn mandje volgeladen. En dan nog geen wuppie... Maar ja, wél goedkoop boodschappen. Dat dan weer wel.

Kwijt

Tsja. Anders ben je gewoon ineens een niet onbelangrijk document kwijt: je rijbewijs... Ik weet zeker dat ik hem nog had en ook waar, maar de dag erna was hij ineens weg. En hij is écht nergens. Hellup! Daar kan ik dus niet tegen! Ik weet zelfs nog dat ik een keer bedacht 'hmm, even mijn rijbewijs hierin stoppen, anders ben ik hem morgen kwijt'. Maar hij is dus toch weg. Verdwenen, verschwunden. En dat is dus zeer frustrerend. Dingen kwijtraken. Vroeger gebeurde het me nooit, toen was ik heeeeel ordelijk en netjes en wist ik altijd nog waar alles was. Maar het gebeurt me steeds vaker dat ik iets kwijt ben, of niet meer weet waar ik het gelaten heb. Heeft dat soms iets met ouder worden te maken ofzo???

Oranjegekte

Is het nou werkelijk waar dat minimaal 50% van alle Utrechtse fietsen de afgelopen dagen getransformeerd is tot oranje? Of was dat al eerder het geval? Of lijkt het alleen maar zo?

AA

Gisterenavond, toen we gezellig nog een biertje dronken na het werken, bedacht ik me dat ik in de acht dagen daarvoor helemaal geen bier of andere drank met alcohol op had. Dit vond ik uitermate verrassend en uitzonderlijk. Acht hele dagen, zonder alcohol. En niet eens als bewuste keuze, maar gewoon toevallig.
Eén vraag: ben je dan verslaafd of alcoholist of iets dergelijks??? ;)

Niet normaal

Ik kan me echt blijven verbazen over mensen. Vreemde wezens soms hoor. Oké, het ligt er natuurlijk maar net aan wat je als referentiepunt neemt, het is natuurlijk allemaal relatief (oké, oké, met een beetje dank aan Karin ;) ), maar veel mensen zijn echt niet normaal. En dan beweer ik niet dat ik dat zelf wel ben hoor. Maar zelfs als je mijn 'normaalheid' als referentiepunt neemt, zijn er nóg uitzonderlijkere gevallen. Maar goed, hier volgt een leuke 'niet normale' anekdote.
Ik hoorde vandaag van huisgenoot X dat hij ging eten bij een vriend van hem. En da's natuurlijk vrij normaal. Wat echter niet bepaald normaal is (of wat in ieder geval niet overeenkomt met het referentiepunt van normaal van de gemiddelde Nederlander), is dat die vriend van hem geen elektriciteit op zijn kamer heeft. En het is niet dat hij dat niet aan kan sluiten of iets dergelijks. Dat is enkel en alleen omdat hij geen elektriciteit op zijn kamer wíl. 'Hij vindt het wel chique zo'. Dus zijn hele kamer schijnt vol te staan met kaarsen. En 's avonds om een uurtje of negen, als het schemerig wordt, gaan die allemaal aan. En hij vindt het prima zo, enkel en alleen omdat hij het wel leuk en chique vindt om geen elektriciteit aan te gaan sluiten. En het is natuurlijk ook een goede en originele, hoewel enigszins kansloze, versiertruc: 'Ik heb geen elektriciteit en dus geen licht op mijn kamer, wil je het zien???' En hij schijnt erg goed te werken heb ik me laten vertellen. Maar ja. Dan moet je er ook wel wat voor overhebben.