Denk je de wereld te begrijpen...

...maak je het volgende mee. 's Ochtends om een uur of elf, ik benadruk: 's ochtends om een uur of elf, fiets ik bij de mooie vijfsprong met onder andere de Nieuwegracht, Kromme Nieuwegracht en Trans, die naar mijn mening een van de mooiste plekjes Utrecht is, maar dat geheel terzijde. Tot dusver niks aan de hand. Ik haal twee jongetjes in van een jaar of elf, ouder zullen ze niet geweest zijn, hooguit nog jonger. 'Mevrouw, mevrouw, mogen we u iets vragen?' Mevrouw hoef je me ten eerste niet te noemen, liever niet zelfs, maar ach, hier kon ik nog mee leven. Ik stap van mijn fietsje en luister wat deze kinders te vragen hebben. 'Weet u hoe we bij de Sint Janskerk komen?' En de ander: 'Of nou ja, eigenlijk de Wooloomoolo?' (hoe schrijf je dat???) Enigszins overdonderd leg ik de weg uit, maar zeg nou zelf: wat is er om elf uur 's ochtends in hemelsnaam in de Woo te beleven voor twee kleine, oké toch wel behoorlijk Woo-doelgroeperig uitziende, dat wel, waarmee ik overigens niets vervelends bedoel hoor, veeeeeeeel te jonge jongetjes? Echt waar, dit zijn van die dingen waardoor ik ga denken dat ik de wereld nooit zal begrijpen...