Scriptie, o.d.z. 'snoozen kan je leren'

Jawel, zo is het echt. Naast het feit dat mijn cafeïneverbruik dramatisch is gestegen sinds ik met mijn scriptie bezig ben, aangezien ik doorgaans vrijwel de hele dag thuis ben met mijn koffiepads en Senseo binnen handbereik (zoek trouwens eens de nieuwe carnavalskraker 'Bets hedde gij nog koffiepads' op, hilarisch! Oké, omdat jullie toch niet gaan zoeken hier een link.), sta ik gemiddeld ook pas zo'n drie keer snoozen later op dan eigenlijk mijn bedoeling was. En dat terwijl ik altijd zo'n fervent aanhanger was van de uitspraak 'Je moet nooit snoozen, gewoon meteen je bed uit springen als je wekker gaat, das het beste'. Bats, boem, weg met mijn goede gewoonte, ik heb het snoozen volledig onder de knie gekregen. En dat alleen door zoiets als een scriptie. Het is echt niet zo dat ik het verschrikkelijk vind om aan mijn scriptie te werken. Helemaal niet. Het onderwerp is best leuk, mijn onderzoek wordt ook best leuk en het vooruitzicht dat ik 'bijna' klaar ben met mijn studie is ook best prettig. Maar toch, jezelf ertoe zetten is soms best lastig. Geen deadlines, geen tussentijdse toetsmomentjes of iets dergelijks, gewoon puur voor jezelf werken. Sorry hoor, maar dat vraagt gewoon om een keer of drie snoozen. En daarom, dé geniale (al zeg ik het zelf) omschrijving voor mij als scriptie-schrijvende student: Scriptie, o.d.z. 'snoozen kan je leren'.