Oud

22 jaar werd ik afgelopen woensdag. 22. En ik vind het echt oud... Het wordt elk jaar erger, maar dit jaar was écht een dieptepunt. Ik baalde dinsdagavond al omdat ik de volgende dag oud zou zijn. Pfff...22. Ik ben er nog niet aan gewend hoor. Doe mij maar 21. Terwijl dat in feite maar één dag scheelt: dinsdag was ik 21 en woensdag ineens 22. Raar is dat. Waarom vind ik het zo erg om 22 te worden? In feite word je natuurlijk gewoon elke dag één dag ouder. En dat getal, tsja, dat slaat toch eigenlijk nergens op? Als je je druk maakt om het feit dat je 'ineens' 22 bent en niet meer 21, kun je je eigenlijk elke dag wel druk gaan maken over het feit dat je weer een dag ouder bent geworden. Toch? En blijkbaar werkt het toch werkt niet zo. Psychisch is die 22 ineens een stuk ouder dan die 21.
Verder wil ik iedereen nog bedanken voor de lieve kaartjes, sms-jes, mailtjes, telefoontjes en natuurlijk krabbels, en heb ik wel een leuke verjaardag gehad hoor... ;)