donderdag, januari 27, 2005

Wat een dag...

Vanaf het moment dat ik opgestaan ben, was dat mijn gedachte. Ik weet niet, soms heb je dat wel eens. Dat gevoel van 'Pfff...wat een dag'. Vandaag ook.
En toen, rond een uur of 1 vanmiddag, net voordat mijn college begon. Telefoon. Naam van een vriendin in het scherm. Ik neem vrolijk op, 'Hallooo!'. Vader van vriendin. Wilde even zeggen dat die vriendin op de EHBO van het ziekenhuis ligt. Gevallen met de fiets. Even buiten bewustzijn geweest, weet niks meer. Klaagt over nekpijn. Moet vannacht in het ziekenhuis blijven. Op zo'n moment gaat er van alles door je heen, ontzettend geschrokken natuurlijk. Na college dan ook meteen met een paar mensen naar het ziekenhuis gegaan, we konden haar ouders niet meer bereiken. Gelukkig bleek het redelijk goed te gaan, en was er niks ernstigs met haar nek. Wel een bult en een wond op haar hoofd en hele erge hoofdpijn. Veel rusten.
Ze komt er wel weer bovenop, maar toch...Dat gevoel. Geschrokken, ontdaan, geschokt, verward. Ik weet het juiste woord niet.

2 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Ja, dat had ik dus ook vanochtend.. zo'n gevoel van 'er gaat wat gebeuren vandaag, maar ik weet niet wat'. Nja wat is intussen wel duidelijk..

Gelukkig is de dag weer voorbij en gaat het morgen hopelijk weer een stuk beter..

-Rigi-

12:44 a.m.  
Blogger Elsjefieder said...

Toch typisch (ok, dat is eigenlijk niks...), gisteren had ik ook de hele dag dat gevoel. Maar gelukkig lachte ze vandaag al weer en wordt er goed voor haar gezorgd!

8:02 p.m.  

Een reactie posten

<< Home