Never know

Jack Johnson - In between dreams
Een erg goede cd: mooie teksten, relaxte muziek.

'Never know'

I heard this old story before
Where the people keep on killing for their metaphors
But don't leave much up to the imagination
So I want to give this imagery back
But I know it just ain't so easy like that
So I turned the page and read the story again and again and again
It sure seems the same with a different name

We're breaking and rebuilding and we're growing, always guessing

Never knowing
We're shocking but we're nothing
We're just moments, we're clever but we're clueless
We're just humans, amusing and confusing
We're trying but where is this all leading?
We'll never know

It all happened so much faster than you can say disaster
Want to make a time-lapse and look at it backwards
Find the last word and maybe that's just the answer that we're after
But after all we're just a bubble in a boiling pot
Just one breath in a chain of thought
We're just moments just combusting
We feel certain but we'll never, never know
It sure seems the same, give it a different name

We're begging and we're needing and we're trying and we're breathing

Never knowing
We're shocking but we're nothing
We're just moments, we're clever but we're clueless
We're just humans, amusing and confusing
We're helping, rebuilding and we're growing
Never know

Knock, knock, coming door to door
To tell you that their metaphor is better than yours
And you can either sink or swim things are looking always pretty grim
If you don't believe in what they're spoon-feeding
It's got no feeling so I read it again and again and again
It sure seems the same, so many different names

Our hearts are strong, our heads are weak, we'll allways be competing

Never knowing
We're shocking but we're nothing
We're just moments, we're clever but we're clueless
We're just humans, amusing and confusing
But the truth is all we got is questions

(http://www.songteksten.com)

Winkelen

Winkelen. Leuk is dat. Nou ja, soms dan. Het is vooral leuk als je niet persé iets nodig hebt. Als je echt iets nodig hebt of naar iets op zoek bent, is het niet leuk. Want dan vind je het niet. Tenminste, ik meestal niet. Nee, winkelen is pas echt leuk als je niet echt naar iets op zoek bent, maar gewoon 'blanco' gaat rondkijken. Want dan is ineens alles leuk. En ga je alles passen en wil je alles meenemen. En moet je jezelf soms echt naar huis sleuren, omdat je portemonnee het anders niet leuk vindt...
Maar... vandaag had ik een nieuwe winkelervaring: ik was op zoek naar iets (een leuke, mooie, fijne spijkerbroek!), heb dat ook gevonden, en daarnaast vond ik verder ook alles leuk en wilde ik alles hebben! En dat leek voorheen echt onmogelijk te zijn! Maar nee dus, goed geslaagd! En dat is leuk! Ik word echt blij van kleren kopen! :)

Drobsessie

Wat is toch in hemelsnaam die obsessie van zo ongeveer iedereen met drop??? Ik begrijp er echt niks van! Bijna iedereen is helemaal fan van drop, en wordt helemaal wild als hij/zij (meestal zij) drop ziet. 'Oooh even een paar dropjes eten!' En dan daarna nog een paar, en een uur later moet er wéér drop gegeten worden. Maar waarom? Ik begrijp dat dus echt niet. Oké, ik ben een meisje en ja, ik kan bijvoorbeeld wel helemaal blij worden van chocola of lekkere koekjes. Maar drop... nee. Dat kan ik niet volgen. Ik lust dus ook echt geen drop, vind het echt heel vies. En ik probeer het serieus al een hele tijd te leren eten, omdat ik denk 'iedereen vindt het zo lekker, dan moet ik het ook maar eens lekker gaan vinden'. Maar nee, het lukt me maar niet. Drop is gewoon echt vies! Ik begrijp alleen niet waarom ik de enige lijk te zijn die daar zo over denkt. Al die mensen met hun obsessie met drop... die begrijp ik dus echt niet! Maar goed, misschien moet ik maar accepteren dat ik heel veel mensen gewoon nooit zal begrijpen. Laat ze maar lekker hun drop-obsessie houden, ik heb er geen last van in ieder geval!

Spierpijn-remedie

Er is een wonder gebeurd! Ik heb gesport, en geen spierpijn! En op zich is dat nog niet eens het wonder, nee ik heb ongeveer een halfjaar ofzo niet meer gesport, en toen gisteren dus weer een keer gesport, en daar geen spierpijn van! En dat is dus wél een wonder. Normaal gesproken heb ik al spierpijn als ik na drie weken niet gesport te hebben weer eens een keertje ga sporten. En nu... het was echt al zoooo lang geleden, en toch geen spierpijn! Joepie! En dat terwijl ik bij wijze van spreken al spierpijn had toen ik er alleen al aan dácht dat ik moest gaan sporten. Gisterenavond dacht ik nog 'hee, ik heb nog geen spierpijn. Apart! Nou ja, komt morgen vast wel...' Maar nee! Nergens last van! Joepie!
Misschien heb ik dan wel de remedie gevonden tegen spierpijn: ééns in de 5 maanden gaan sporten... ;)

Meligheid ten top:

een docent die het voor elkaar krijgt om welgeteld 55 minuten (ja, ik heb het bijgehouden!) te praten en te willen discussieren (met de nadruk op wíllen, het lukte namelijk niet zo, wij hadden daar namelijk niet zo'n zin in) over één zin die Paul Witteman ooit in een interview tegen Balkenende gezegd heeft, namelijk:

'Meneer Balkenende, gaat u ook echt op
vakantie?'

Ja en stel nou dat hij dat woord met nadruk uitgesproken had, wat had dat dan voor consequenties? Als je het nazingt, kun je beter de intonatiecontour ontdekken. Of als hij dit of dat gedaan zou hebben, wat had hij daar dan mee bedoeld? Ja, als als als... Daar heb je zo weinig aan. Das wel errug hypothetisch hoor!
Serieus, 55 minuten lang. Sorry hoor, maar daar kan ik niet serieus mee omgaan. Gelukkig was ik daarin niet de enige.

Eindelijk

Wat is het toch leuk om andere mensen zo blij te zien. Om andere mensen samen gelukkig te zien. Om van andere mensen te horen hoe leuk ze elkaar wel niet vinden. Daar word ik zelf ook altijd helemaal blij van. En ik word er natuurlijk helemaal blij van als ik zelf, ergens heel in de verte, op heel subtiele wijze, enigszins meegewerkt heb aan hun geluk. Ja, dat geeft best een goed gevoel.

'Mooie dag!'

Gisteren kocht ik op het station voordat ik met de trein ging een overheerlijk pistoletje met brie. Dat is natuurlijk al genieten op zich. Maar toen viel me iets leuks op. De verkoopster gaf me mijn wisselgeld en mijn broodje, en zei toen 'Mooie dag!' En dat vond ik zo mooi! Serieus. Meestal zeggen mensen dan iets van 'Nog een fijne dag!' Maar nee, ze zei 'Mooie dag!' Ik kreeg meteen zo'n ooooh-gevoel. Zo'n gevoel van, dit is meer dan alleen 'een fijne dag'. Ik weet niet, misschien ligt het aan mij, maar 'mooie dag' klinkt nóg beter dan alleen een 'fijne dag'. Het klinkt meer zo van 'geniet met volle teugen van deze mooie dag!' Terwijl 'fijne dag' zo standaard klinkt, zo niet-gemeend. Nee, 'mooie dag' is leuker. Die klinkt ook alsof je het écht meent.

Tic

Ik heb dus echt een tic. En het gekke is dat ik er niet eens echt mee zit. Nee, hij zorgt soms juist wel voor leuke dingen. Wat die tic dan is? Nou, dat ik niet voor één ding boodschappen doe. Soms moet ik bijvoorbeeld alleen voor brood op en neer naar de supermarkt. Of voor één pizza ofzo. Nou, geloof me, dat doe ik dus echt niet. Dat is me het bezoekje aan de supermarkt niet waard. Altijd als zoiets het geval is, neem ik wel iets anders mee. Gewoon om niet voor één ding boodschappen te gaan doen. Dat vind ik namelijk belachelijk en zielig staan aan de kassa. Je moet minstens twee producten op de band kunnen leggen, anders komt het zo stom over. Maar goed, dat resulteert vaak dus óf in iets lekkers als een rol koekjes, óf soms een flesje wijn. En ja, die moet dan leeg, het liefst diezelfde avond nog. Je hebt hem dan tenslotte niet voor niets gekocht hè. En juist, dat zorgt dan weer voor een spontaan, onverwacht, gezellig avondje. En dat is leuk. En gezellig. En ik houd van onverwachte, spontane acties die op iets gezelligs uitlopen. Is die vreemde tic van me toch nog ergens goed voor.

Geluk wint altijd

Ik sta er vaak van te kijken hoe fit en energiek je je kunt voelen, terwijl je zou verwachten dat je doodmoe bent. Ik bedoel, soms ben ik echt super actief en fit en wakker en blij als ik heel weinig heb geslapen. Dan ben ik gewoon nog actiever en drukker dan 'normaal', en dan geniet ik van de kleinste dingen. Echt heel raar. Dit is echter vaak meestal wel na een paar fantastisch leuke dagen. Soms zelfs na slechts één leuke avond. En weinig slaap dus. Maar dat blijkt dan niet uit te maken. Doordat iets soms zó leuk is of was, lijkt dat de vermoeidheid op te heffen. En dan ben ik gewoon zo fit en actief en vrolijk en blij en gelukkig omdat ik een leuke tijd heb gehad, dat ik niet eens meer voel dat ik eigenlijk erg moe ben. Dan wint het geluk het van de vermoeidheid. En eigenlijk wint het geluk dan van al het andere. En dat is mooi.

Zóóóóóveel muggenbulten!

Een introductiekamp op het Brabantse platteland. Ja, je kunt verwachten dat daar wel wat muggen zitten. Maar dat die beestjes met zovelen waren en dat ze zóveel konden steken wist ik niet. Ik heb echt zóóóóóveel muggenbulten. Overal zitten ze, op mijn benen, mijn rug, mijn schouders, mijn buik. Het is echter vooral mijn rechterarm die er uit springt: tweeëntwintig muggenbulten! Echt waar, ik heb ze geteld. Tweeëntwintig stuks. Op één arm! Dat moet haast wel een record zijn.

Verliefd???

'Ik ben wel verliefd, maar ik weet niet op wie'. Dat zei iemand laatst. Ja, echt waar. En nee, het was niet zo dat ze zijn naam niet wist ofzoiets, nee ze wist niet eens een persoon die het zou kunnen zijn, ze had niet eens een bepaald persoon in gedachten. En iedereen lachte haar uit. Is op zich ook niet zo raar natuurlijk, als je zoiets zegt... 'Ja, begrijpen jullie me niet? Heb je dat nooit?' Tsja.... En toen bedacht ik me dat ik er wel iets in herken. Soms heb ik ook wel het gevoel dat ik verliefd ben, terwijl ik dan niet weet op wie. Dan ben ik gewoon zo vrolijk en blij en gelukkig en vind ik alles zo mooi en leuk, dat ik bij mezelf denk 'Jeetje, ik zou zeggen dat ik verliefd ben...maar op wie dan???' Dus bij nader inzien was het helemaal niet zo'n rare opmerking. Ik vind hem wel mooi eigenlijk. 'Ik ben verliefd, ik weet alleen niet op wie'.

No escape

Zucht. Sporten. Ik kan er niet meer omheen denk ik. Van alle kanten word ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Huisgenootjes die vragen 'heej, sport jij tegenwoordig eigenlijk nog?', ik die helemaal uitgeput is en staat te puffen na één (!) trap, en gisteren was de druppel. Loop je nietsvermoedend door de stad in Eindhoven, wat op zich natuurlijk al best wel sportief is, komt er een glimlachende jongeman op je af. Of je toevallig zin hebt in een gratis dagje fitnessen. Alsof ik er uitzie alsof ik zin heb om te sporten. Dacht het niet. Maar goed. 'Uhm, nou op zich fitness ik al'. 'Op zich???' 'Ja, officieel zeg maar....'. 'Oow, op die manier'. Goed, ik kon dus mijn naam en telefoonnummer doorgeven en dan een keertje gratis fitnessen. Om weer écht te beginnen met sporten. Ik probeerde er nog aan te ontkomen: 'Ja maar ik woon niet in Eindhoven hoor, maar in Utrecht, dus ik denk dat het niet gaat lukken'. 'Ow maar das geen probleem, je mag ook naar onze club in Utrecht gaan, en tis gratis!'. Grrrr... Toen wist ik dus ook niks meer te zeggen. Helaas, binnenkort wordt het weer fanatiek sporten. En ik was er nog wel bijna aan ontsnapt...

Pffff...

....het is nog niet eens 11 uur en ik word al moe van mezelf! Niet normaal zeg. En ik zit nog de hele dag met mezelf opgescheept...

Ouderdom

Help. Ik word oud. Echt waar. Serieus. Twintig jaar, maar toch. Soms heb ik het gevoel dat ik al veel ouder ben. En dat mijn aftakelingsproces al is begonnen. En die momenten zijn er steeds meer. Bijvoorbeeld als ik buk en bedenk dat ik niet meer zo soepel krom kan. Of als ik iets aan het doen ben en, als ik afgeleid word, vijf minuten later al niet meer weet wat ik nou aan het doen was. Op zo'n momenten voel ik me oud. Ouder dan twintig. Maar dit zijn nog niet de ergste dingen. Nee, het ergste is dat ik ook nog eens échte rimpels krijg. Jawel, onder mijn ogen. Terwijl ik deze voorheen altijd alleen tijdelijk had, één dagje als ik eens een keer erg weinig had geslapen, zitten ze er tegenwoordig ongeveer standaard. Terwijl ik toch in de vakantie vaak echt wel genoeg slaap. Ze zijn gekomen toen ik een periode had, aan het begin van de vakantie, waarin ik erg vaak te weinig sliep. Toen waren ze er dus de hele tijd. Maar ze zijn na die periode niet meer weggegaan. Dus, daar zit je dan. Lekker oud te zijn met je permanente wallen/rimpels. Maar goed, niks aan te doen. Helaas.

Toch is twintig eigenlijk al best oud.