Tic

Ik heb dus echt een tic. En het gekke is dat ik er niet eens echt mee zit. Nee, hij zorgt soms juist wel voor leuke dingen. Wat die tic dan is? Nou, dat ik niet voor één ding boodschappen doe. Soms moet ik bijvoorbeeld alleen voor brood op en neer naar de supermarkt. Of voor één pizza ofzo. Nou, geloof me, dat doe ik dus echt niet. Dat is me het bezoekje aan de supermarkt niet waard. Altijd als zoiets het geval is, neem ik wel iets anders mee. Gewoon om niet voor één ding boodschappen te gaan doen. Dat vind ik namelijk belachelijk en zielig staan aan de kassa. Je moet minstens twee producten op de band kunnen leggen, anders komt het zo stom over. Maar goed, dat resulteert vaak dus óf in iets lekkers als een rol koekjes, óf soms een flesje wijn. En ja, die moet dan leeg, het liefst diezelfde avond nog. Je hebt hem dan tenslotte niet voor niets gekocht hè. En juist, dat zorgt dan weer voor een spontaan, onverwacht, gezellig avondje. En dat is leuk. En gezellig. En ik houd van onverwachte, spontane acties die op iets gezelligs uitlopen. Is die vreemde tic van me toch nog ergens goed voor.