Lastminute

Zo denk je dat je deze zomer helemaal niet op vakantie gaat, en zo heb je dan toch ineens een erg leuk reisje in het vooruitzicht. Naar Tenerife. Leve de lastminute! Vanaf het moment dat ik de aanbieding gezien had, heb ik er mee rond gelopen. Constant aan gedacht, over gedroomd en weet ik veel wat nog meer allemaal. Het liet me niet los. En nu is dan eindelijk de knoop toch doorgehakt: de reis is geboekt! Ik ga toch nog op vakantie! Joepie!
Lastminutes zijn cool. Ze zijn goedkoop, en ze zijn leuk. Vooral als het ook nog eens een lastminute-beslissing is om er eentje te boeken. Dan heb je 'ineens' toch nog een leuk reisje om je op te verheugen, terwijl je steeds dacht dat je maar eens een zomer verstandig moest zijn en moest sparen en niet (ver) weg zou gaan en 'heeeeel misschien, als je heel veel gewerkt hebt' nog iets te gaan boeken... Ik bedoel, het heeft natuurlijk ook wel iets om je vanaf januari te verheugen op je geplande zomervakantie, dat zal ik niet ontkennen. Maar een lastminute boeken heeft meer een soort 'verrassingseffect', je weet pas kort van te voren dát je weggaat en waar de reis heen gaat. En dat is leuk. Ik houd wel van verrassingen en onverwachte leuke dingen. Spontane acties. Niks weken van te voren gepland. Gewoon lastminute.

Poolen met 6 meisjes...

Ja. Dat hebben we gisteravond gedaan. Zie je het voor je? Nou ja, misschien nog wel. Maar als je ons kent zeker niet... Niet onbelangrijk om te vermelden is dat 2 van de 6 nog nooit hadden gepooled (?), 2 daarvan één keertje, 1 daarvan een paar keer en nummer 6 was redelijk 'getraind'. Dus...
Hilariteit alom. Een greep uit de opmerkingen en rare situaties:

- de twee (zo te zien vrij getrainde) jongens die op de tafel naast ons bezig waren, keken voortdurend stiekem naar onze poolkunsten, wat gepaard ging met fluisterende opmerkingen tegen elkaar als 'let op, dit wordt weer zo'n klassieke misser' of 'kijk dan, nou gaat ze er zeker weten wéér langs stoten'.
- 'Even mijn stok smeren'.
- 'Je moet deze stok nemen, die gaat echt kei-goed nou want ik heb hem net zorgvuldig gesmeerd'.
- 'Ik stoot gewoon keihard op al die ballen in en dan zie ik wel wat er gebeurt!'
- Rare beestjes die alléén op onze tafel voorkwamen, die steeds 'dood' neervielen, en als er een bal (keihard ;)) op ze afkwam snel weer gingen leven
- Bij een opmerking van de jongens aan de tafel naast ons dat ze ook 'zo'n lange stok' kon pakken als ze er niet bij kon (voor de wel-verstand-van-poolen-hebbenden onder u: zo'n stok waar je dan de keu (?) op kan leggen zodat je niet helemaal op het biljart hoeft te gaan liggen om erbij te kunnen), zei het betreffende meisje: 'Owja, das wel handig, voor een groter raakvlak!'

Dus... Op een paar mooie en harde treffers na, waren we niet zo goed. Maar dat maakt niet uit. Het was gezellig en we hebben gelachen. En daar gaat het om!

Zandkasteel

Gisteren tijdens het werken bedacht ik me ineens iets. Een collega zette een vierkantachtig bakje neer waar wij het bestek voor de klanten (ownee sorry, gasten, klanten zitten bij de hoeren...) in doen. Toen zei een andere collega: 'Daar kun je leuk zandkastelen mee bouwen!'. En dát wil ik graag nog een keertje doen! Echt cool is dat, net als vroeger. De eerstvolgende keer dat ik op het strand kom deze zomer (als ik daar nog een keer kom...) ga ik er één bouwen. Een heel mooi en groot zandkasteel. Compleet met zo'n grachtje eromheen en water dat er vanuit de zee inloopt. Ja. Dat lijkt me leuk.

Toeval of het lot?

Soms geloof ik niet in toeval. Dan zijn de dingen die gebeuren gewoon té toevallig om nog toeval genoemd te worden. Gewoon eng 'toevallig'. Gisteren was er weer zo'n situatie die dat maar eens bewees. Gewoon té 'toevallig' om nog tot de categorie 'toeval' te rekenen. In het lot geloof ik eigenlijk niet zo, maar omdat ik niet weet wat het dan wél was, kwam het lot toch aardig in de buurt...

Frustraties...

Aaargh! Het is écht ernstig! Mensen hadden me al gewaarschuwd, en ik wist het eigenlijk na de vorige keer ook al: dit wordt een ramp! Ik twijfelde ook nog even of ik er wel aan zou beginnen, maar de nieuwsgierigheid won het van mijn verstand. En het is irritant en frustrerend! Aargh!
Waar dit dan over gaat? Over lezen. Afgelopen zaterdag typte ik al dat ik meer ging lezen, en jawel: dat is gelukt. Ik heb de Da Vinci Code gekocht. Ja, dat boek dat ongeveer iedereen al gelezen heeft behalve ik. En ik ben meteen begonnen met lezen. En niet meer gestopt. Totdat ik echt weg moest om te gaan werken. Ben een paar keer bijna vergeten te eten, en bijna te laat op mijn werk gekomen, heb zelfs zaterdagavond even een seconde gedacht om niet mee uit te gaan omdat ik dan kon gaan lezen. Serieus, dat boek laat je niet los als je eenmaal begint. Heb dus ook echt ieder vrij moment besteed aan lezen, en had het binnen drie dagen uit. En dat was zó'n opluchting! Oké, het is een heel mooi en goed en cool en interessant en gaaf boek. Maar toch... steeds dat gevoel dat je wel verder móet lezen... Toen ik het uit had, gaf dat zo'n rustig gevoel. Zo'n gevoel van 'aaah...eindelijk weer rust!'
Maar ja, toen was vandaag (wel na enige twijfels) het Bernini Mysterie aan de beurt... Juist: precies dezelfde toestand. Dit boek gaat me de komende dagen, tussen het werken en andere verplichtingen door, weer in zijn greep houden. En ik ga helemaal gefrustreerd raken als ik een dag niet kan lezen. Zucht... Waarom bedenk ik dan ook dat ik meer wil gaan lezen???

Wat een avond...

Anders heb je er even twee dagen later gewoon nog steeds lol en ontzettende lachbuien om...Jeetje zeg, wat een stap-avond afgelopen zaterdag...Maar het was leuk! Erg leuk! En ook erg apart...

Voornemens

Jawel, die heb ik. Twee goede voornemens. En die kan ik natuurlijk ook lekker voor me houden. Maar het idee achter deze post is, dat ik me er misschien eerder aan ga houden als ik ze aan iedereen (die mijn blog leest) bekend maak...
Het eerste voornemen is voor tijdens de zomervakantie, en de bedoeling is dat ik het daarna ook blijf volhouden: meer lezen. Of eigenlijk gewoon: lezen. Dat is er al tijden niet van gekomen, terwijl ik het eigenlijk heel leuk vind. Ik heb nog ergens een boekenbon gevonden, dus ik ga dadelijk eerst maar eens een bezoekje brengen aan de boekhandel, en iets leuks uitzoeken om mee te beginnen...
En het tweede voornemen is voor na de zomervakantie, omdat ik het wel erg streng voor mezelf vind om eerder mee te beginnen: weer gaan sporten. En dit keer echt, maar dan ook écht. Ben al drie maanden niet geweest, en dat is ongeveer wel een record. Dus het wordt weer tijd! Maar eerst lekker vakantie houden...

Zomerstokje

Jawel, ook ik moet er aan geloven. Van Sandmannetje kreeg ik het Zomerstokje. Daar gaat ie dan:

Favoriete Vakantieland
Griekenland en Italië. Geweldig, allebei. Mooie landen, heerlijk weer, leuke mensen, mooie natuur, mooie cultuur én lekker eten. En mijn favoriete 'droomvakantielanden' zijn Maleisië en Thailand. Of andere landen met van die mooie witte bountystranden en een blauwe zee. Daar wíl ik graag nog een keertje heen. *Droom droom*.
Favoriete Zomerdrankje
Liptonice, mét citroen en ijsklontjes, de nieuwe DubbelFrisss: meloen en Thai lemon (heb je die nou gepromoot of niet...), wél ijskoud, en een Frappiato met caramel van Mockamore. En natuurlijk Sangria, Pina Colada en last but not least Hoegaarden (zonder citroen!).
Favoriete Zomerluchtje
Cool Water van Davidoff én Ralph van Ralph Lauren. Heerlijk fris, lekker zomers!
Favoriete Zomeractiviteit
Lekker op het strand liggen, zwemmen, winkelen, genieten van het zonnetje, 's avonds lekker lang op een terrasje zitten... En op vakantie natuurlijk! Dan heb ik pas echt een vakantiegevoel, als ik er even helemaal tussenuit ben en écht helemaal niets hoef.
Meest Romantische Zomermoment
Is vast niet interessant voor jullie...

Zo. Dat was hem dan. Ik geef het Zomerstokje door aan... Snoops en Moonbreaker.

De week van...

Bij deze roep ik deze week uit tot de Nationale Week van het Roddelen. Jeetje zeg. Overal waar ik kom, gaat het over mensen die roddelen of zijn er mensen aan het roddelen. Niet normaal meer. Dus, mensen: roddel lekker mee, tijdens deze Nationale Week van het Roddelen. Nu mag het...

Calimerocomplex

Calimero. Ja, dat lieve kleine zwarte kuikentje met dat ei op zijn kop. Laatst had ik een discussie met iemand over hoe zijn vriendinnetje heette. Mijn vader zei altijd dat ze 'Brasilia' heette. Dus dat beweerde ik dan ook stellig. Maar nee, men beweerde dat ze 'Priscilia' heette. Omdat ik er het mijne van wilde weten, besloot ik het even te Googelen. En: ze heet dus 'Priscilla'. Allebei niet helemaal goed. Jammer, had mijn vader het altijd fout gezegd.
Maar goed, daar ging het me nu eigenlijk even niet om, hoewel ik deze wetenswaardigheid toch even wilde delen. Tijdens mijn zoektocht naar de naam van het vriendinnetje van Calimero, ontdekte ik iets anders. Ik kende bijvoorbeeld wel het 'Oedipuscomplex'. Maar dat er zoiets was als een 'Calimerocomplex', dat wist ik niet... Ja, serieus. Dat bestaat. Het staat op Wikipedia. Een Calimerocomplex. Dat is als je het gevoel hebt dat je door je kleine omvang ten opzichte van iets of iemand anders niet serieus genomen wordt. Geweldig toch? Een Calimerocomplex.

Nieuw drankje

En het heet: 'Carmenozia'.
Erg sterk spul.
Maar wel lekker.
Probeer het maar eens.
In de kroeg.
Gewoon vragen naar 'Carmenozia'.
En proeven maar.
Het is echt lekker.

Vakantieschoonmaak

'Een opgeruimd huis, is een opgeruimde geest'. Bekende uitspraak. En ik vond hem altijd maar onzin. Ik bedoel, ik had nooit het gevoel dat als mijn kamer schoon en netjes was, ik dan meer 'rust' had. Vond het maar een rare uitspraak. Maar... hij lijkt nu zowaar van toepassing. Hoewel ik al bijna een week vakantie heb, had ik de hele week nog niet echt een vakantiegevoel. Maar sinds ongeveer een kwartiertje heb ik dan toch wel echt een vakantiegevoel. Zo'n gevoel van 'ja, nu heb ik echt lekker vrij!'. Hoe dat dan ineens komt? Juist, je voelt hem al aankomen: ik heb zojuist mijn kamer helemaal opgeruimd en gepoetst. Dat moest eigenlijk al de hele week, maar ik had er niet eerder tijd voor. En nu heb ik hem dan eindelijk opgeruimd en gepoetst. En dat is fijn. Want: een opgeruimd huis, is een opgeruimde geest.

Fotomoment

Ik zou wel meer willen doen met fotografie. Fotografie is leuk. En foto's zijn leuk (nou ja, niet allemaal...). Foto's kunnen de sfeer en het gevoel bij één moment overbrengen. Ze leggen als het ware dat moment vast, zodat je het niet meer 'kwijtraakt'. Soms denk ik in termen van 'als ik nu een fototoestel bij me had, kon ik zus en zo een hele mooie foto maken'. Gisteren zat ik in de trein, en zag overal mooie fotomomenten. De hele treinreis heb ik naar buiten zitten kijken, en zitten genieten van de mooie foto's die ik in gedachten maakte. En er waren echt hele mooie en leuke bij. Maar helaas, ik had geen fototoestel bij me. Jammer. Want ze waren zeker heel mooi geworden. Ik moet ook eigenlijk gewoon een digitale camera hebben, en die overal mee naartoe nemen.

Blij met een vis?

Anders ligt er even een dode vis op de stoep voor je flat.
Ik weet niet hoor, maar volgens mij was het toch echt 'iemand blij maken met een dode MUS'. (Niet dat ik daar wél blij van word hoor...)