Nieuw!

Jawel, je ziet het goed: daar ben ik weer een keer. Want ergens in de afgelopen dagen besefte ik me dat 'die goeie ouwe tijd' waarin ik hier nog regelmatig leuke stukjes schreef eigenlijk best wel leuk was. En ik kan het wel. En dat ga ik nu laten zien. Proberen te laten zien tenminste. De wil is er in ieder geval. Want hoewel ik eigenlijk een enorme hekel heb aan goede voornemens (die geforceerd bedacht worden voor het begin van een nieuw jaar dan, goede voornemens die spontaan opkomen en waaraan je je meteen probeert te houden zijn wel oké) en ideeën als 'nieuw jaar, nieuw begin', merk ik dat ik er dit jaar stiekem ook wel een beetje aan meedoe. Ik heb dan wel geen goede voornemens gemaakt, wel heb ik ergens het idee dat 2009 wel eens 'mijn jaar' zou kunnen worden. Een jaar vol nieuwe dingen bedoel ik dan.
Eén van die nieuwe dingen is verhuizen. Naar een errug gave, hele grote kamer met eigen keuken en een apart entresol (je kan het ook gewoon een slaapzoldertje noemen, maar zeg nou zelf: entresol klinkt minstens vijf keer zo chique), en dat ook nog eens in één van de beste wijken van Utrecht, net naast het centrum. Erg blij ben ik ermee. Na meer dan vier jaar op mijn studentenkamertje is het wel tijd voor iets nieuws. En hoewel ik een enorme hekel heb aan al het gedoe rondom zo'n verhuizing heb ik er zin in. Lekker verven, lekker klussen, nieuwe spullen kopen en er écht mijn eigen paleisje van maken. Daarnaast is hét voordeel van verhuizen dat je echt al je spullen weer eens uitzoekt en kritisch bekijkt. Gisteren moest de hele inhoud van mijn kamer er aan geloven, en het resultaat was: vijf vuilniszakken vol troep weggegooid. Vijf vuilniszakken! Het was even wat werk, maar het heerlijke opgeruimde gevoel is een mooie beloning. Verhuizen maar en dan een opgeruimd, fris en nieuw begin! Met hopelijk binnenkort ook nog eens die leuke en gave baan waar ik nu toch al best lang naar op zoek ben! 'Nieuw jaar, nieuwe kansen' zullen we maar zeggen. En dat zeg ik, die eigenlijk een enorme hekel heeft aan dit soort uitspraken. Maar soms zit er stiekem eigenlijk best een kern van waarheid in. Dus: 2009 wordt gewoon mijn jaar. Punt.

It's all in the name

Op mijn werk hoor ik een hele hoop namen voorbijkomen. Mensen die allemaal ook ergens in de verte met het project te maken hebben ofzo. Niet zo raar natuurlijk, maar kijk eens naar de volgende namen:
- Jan-Jaap van der Wal
- Jan Smit
- Sven Kramer

Echt waar. Ze werken er allemaal. In het begin hoorde ik alleen een keer of tien Jan-Jaap van der Wal voorbijkomen. Oké, één zo'n naam kan nog. Maar daarna kwamen ook ineens Jan Smit en Sven Kramer geregeld voorbij. Das wel heel apart. Maar wel geweldig. Alsof ze hun personeel selecteren op naam. Nu nog wachten tot ze een Xander de Buisonjé aannemen.

Stilstand is achteruitgang, ofzoiets

Een van de dingen waar ik me het meest aan erger als ik door de stad loop, zijn van die mensen die ineens recht voor je neus stil gaan staan. Nietsvermoedend loop je gewoon door, gaat de persoon die voor je loopt uit het niets stilstaan en op zijn/haar gemakje om zich heen kijken. Waarom in hemelsnaam? Zie je de omgeving niet als je loopt? Vind je het soms fijn als de persoon achter je tegen je op botst? Kun je alleen stilstaand beslissen of je een winkel binnen zult lopen? Vooruitdenken heet dat, of doelgericht lopen. Ja ik mag dan een vrouw zijn, maar als ik door de stad loop of aan het winkelen ben dan heb ik ofwel een doel voor ogen, óf ik denk dusdanig vooruit dat ik nooit stil hoef te gaan staan maar gewoon meteen de winkel binnenloop waarvan ik eerder al heel snel besloten had om er naar binnen te lopen.
Maar zelfs vervoermiddel-vergelijkend gezien is het ook erg onlogisch. Van alle andere vervoermiddelen verwachten mensen altijd beweging, waarom mag die benenwagen dan wel ineens stil gaan staan? Als de trein midden in een weiland stil gaat staan is het huis te klein, komen we met de auto in de file terecht zijn we meteen chagrijnig, en als een boot het onderweg begeeft worden we ook massaal onrustig (echt waar, ik heb het ooit meegemaakt dat een boot midden op een grote plas ineens ging roken en niet meer vooruit te branden was...de hel brak los hoor). Waarom zouden we het dan wel tolereren als die benenwagen er ineens mee kapt??? Ik begrijp het niet hoor, en ik tolereer het dan ook niet. Lopen zul je, en vooral als ik achter je loop. Stilstaan en rondkijken doe je maar in rustige natuurgebieden ofzo, in ieder geval ergens waar je mij er niet mee lastig valt.

Vrijgezellenmandjes

Een tijd geleden had ik het met een paar mensen, ik weet echt niet meer wie en dat kan ik niet hebben dus als jij het was meldt het me even, over een nieuw soort vorm van daten. In de supermarkt. We hadden toen een heel mooi concept bedacht, waarbij er speciale 'date-menu's' vooraan in de Albert Heijn (die supermarkt kozen we alleen maar omdat we daar toevallig allemaal boodschappen doen) zouden liggen, met een nummertje erop. Je kon dan de ingrediënten voor zo'n menu gaan shoppen en ondertussen op zoek gaan naar iemand met hetzelfde nummer en dus dezelfde ingrediënten als jij, en voilà: een eetdate was ontstaan. Geniaal concept vonden we toen, en we dachten ook echt dat er niemand was die het ooit had kunnen bedenken en dat het een gat in de markt was waar iedereen (nou ja, iedereen die vrijgezel is dan) echt enorm op zat te wachten. Echt waar.
Nu deed ik gisteren toevallig eens boodschappen in de Super de Boer (op de Biltstraat, voor het geval je het vervolg van het verhaal interessant vindt en het concept uit wilt gaan proberen). Nu hebben ze daar dus een soortgelijk concept bedacht en ook daadwerkelijk uitgevoerd. Ze hebben speciale paarse mandjes, genaamd 'Vrijgezellenmandjes'. Het bericht erbij geeft aan dat je met zo'n mandje aangeeft vrijgezel te zijn en dus wellicht in de supermarkt de liefde van je leven tegen kan komen, die dan dus ook te herkennen is aan zo'n paars mandje. Geweldig leuk initiatief. Maar stiekem kan ik het niet hebben dat ons idee toch niet zo uniek was als we dachten. Bovendien zijn de mandjes onhandig, want het zijn van die nare over-de-grond-achter-je-aan-sleep-dingen die ik dus niet praktisch vind. Ik ben dan wel een vrouw, maar echt niet te beroerd om een beetje gewicht te dragen hoor. Bovendien denk ik dat mannen over het algemeen niet zo snel een paars mandje achter zich aan zullen slepen (tenzij ze homo zijn), neem dan rode mandjes ofzo.
Anyway, het blijft een leuk idee en we probeerden hem toch uit omdat hij volgens de vriendin van mij die mee boodschappen deed (die overigens geen vrijgezel is) 'zo ontzettend handig was'. Nou niet dus. Maar toegegeven, stiekem loop je met zo'n mandje wel om je heen te kijken wie er nog meer zo'n opvallend paars mandje achter zich aan sleept. Helaas waren het alleen maar nare oude mannetjes met grijs haar en een bierbuik. Maar wie weet...;-)

En dan de geniale reactie...heb ik toch mooi voor elkaar gekregen ;-)

Geachte mevrouw Gosens,

Graag komen wij terug op uw reactie aan Calvé.

Wij danken u voor de moeite die u genomen heeft om ons over deze schrijffout te informeren. Inmiddels is uw reactie doorgegeven aan de verantwoordelijke afdeling. Zij gaan er zorg voor dragen dat deze schrijffout bij de volgende verpakking aangepast zal zijn.

Met vriendelijke groet,
Calvé Consumentenservice
Mevrouw H.J. Gremmen

Geachte Calvé,

Graag wil ik u bij deze ten eerste mededelen dat ik ontzettend heb genoten van uw nieuwe 'Mediterraanse dressing' met olijfolie en oregano. Uw recepttip met spinazie, peer, walnoten en deze dressing was werkelijk heerlijk. Echter, graag wil ik u bij deze ook attenderen op een in mijn ogen onoverkomelijke fout. Het bijvoeglijk naamwoord voor landen rond de Middellandse Zee is namelijk niet 'Mediterraans', maar 'Mediterraan'. Dit betekent dat u een niet bestaand woord hebt gebruikt bij de naamgeving van uw nieuwe dressing. De correcte benaming zou namelijk niet 'Mediterraanse dressing' zijn, maar 'Mediterrane dressing'. Ik zou u dan ook adviseren deze gigantische fout recht te zetten, aangezien het aannemelijk is dat dit voorval uw uitstekende naam aan zou kunnen tasten. Hopelijk neemt u mij het niet kwalijk dat ik de vrijheid neem om u aan te spreken op uw fout. Het is natuurlijk aan u of u iets met mijn kritiek doet.

Met vriendelijke groet,
Dianne Gosens
Zojuist afgestudeerd Communicatiewetenschapper én taalpurist

Jeeeeej!

Wat nou jeeeeej??? Nou, ik heb mijn scriptie ingeleverd! Oké, het is nog maar een eerste versie, die vast nog wel op een aantal punten verbeterd moet worden, maar toch... Er is iets dat scriptie heet ingeleverd! En ja, dit heuglijke feit wilde ik graag even met jullie delen!
Serieus, zo blij ben ik in tijden niet meer geweest. Het was toch een beetje soort van mijn kindje geworden, en als je hem dan zo op het eind bekijkt en bedenkt dat je er eigenlijk best tevreden over bent, en stiekem zelfs wel een beetje trots bent, is dat gewoon een heerlijk gevoel. Het afstuderen komt nu echt steeds dichterbij. Een heerlijk gevoel, en ik wil alleen maar gillen en schreeuwen, springen, zingen (kan ik helaas niet), schommelen, huppelen, trampolinespringen, Mockamoren, uitslapen, winkelen, gaan stappen, wijn drinken.... Dus, als je me de komende dagen zoekt, ben ik waarschijnlijk één van deze dingen aan het doen ;-).