Zon

Wat ben ik soms toch ook naïef. Na een paar dagen alleen maar hard werken, bedacht ik me gisteren dat het tijd was om eens in de zon te gaan liggen en verder helemaal niks te doen. Nog zóóó wit, dat kon echt niet. Dus ja, daar ga je dan, met je spierwitte lijfje in de zon liggen. Op zo'n hete dag als gisteren natuurlijk gedoemd om te mislukken, zeker als je je totaal niet insmeert. Maar goed, na zo ongeveer drie kwartier om mijn buik en drie kwartier op mijn rug liggen, leek de schade erg mee te vallen. Alles zag er redelijk gelijkmatig roodbruin uit, prima dus. Wat denkt deze slimme meid? 'Oooh, dan kan ik best nog even in het zonnetje!' Dus, nog een halfuur zon erbij. En nog ging het goed. 's Avonds ging het echter niet goed meer. Alleen mijn buik en de voorkant van mijn benen zouden wellicht het stadium vervellen overslaan en alsnog bruin worden. En de rest? Vuurrood. Aiaiai... Dat laatste halfuurtje was dus niet slim. Zucht. Ik leer het ook nooit.
Éen geluk: de komende dagen moet ik werken. En daar ben ik best blij mee. Uit puur zelfbeschermings-oogpunt dan hè.