Obsessie...

Woorden zijn rare dingen. Een aantal lettertjes achter elkaar, en iedereen (die kan lezen tenminste ;)) begrijpt wat er staat en weet wat het betekent. Stom eigenlijk. Maar goed, wat ik nou eigenlijk wil zeggen: ik heb volgens mij een soort van 'mooie-woorden-obsessie'. De meeste mensen praten gewoon, en gebruiken gewoon bepaalde woorden om daarmee iets duidelijk te maken. Maar nee, ik moet altijd weer kijken of iets een 'mooi woord' is. Dus of een woord mooi klinkt, of dat het er mooi uitziet op papier. Sommige woorden vind ik gewoon mooi. Daar kan ik ook niks aan doen. Nostalgie, idyllisch, pittoresk, desalniettemin. Mooie woorden. Het irritante is dat ik dat dan ook altijd even wil vermelden: 'Mooi woord!' En dat gebeurt tegenwoordig steeds vaker, soms wel tien keer op een dag. En ik kan er ook helemaal blij van worden als ik weer een mooi woord 'ontdekt' heb. Best irritant voor anderen volgens mij. Maar goed, ik kan er niks aan doen. Ik ben gewoon vaak met taal bezig. Ik ben een 'taalmens' denk ik. En die zijn nou eenmaal gevoelig voor mooie woorden...