Fiets-experience

Woow...wat een ervaring! Afgelopen vrijdag heb ik sinds lange tijd weer eens ervaren hoe het is om écht te fietsen! En nee, ik had heus niet al heel lang niet gefietst hoor. Het zit zo: mijn arme fietsje is al vele jaren oud, en dan ook echt heeeeel oud. Het is eigenlijk een wonder dat dat ding nog leeft. Maar goed, hij brengt me nog overal naartoe en dat is natuurlijk de essentie van een fiets. Nou had ik afgelopen dinsdag de pech dat zijn achterbandje lek was. Ik wilde vol goede moed mijn fiets uit de stalling halen om vervolgens enkele kilometers te gaan fietsen voor college. Maar helaas...dat plannetje ging niet door. Zo lek als iets. Nou ja. Ik besloot dat het nu, gezien de eveneens hoge leeftijd van de achterband, toch echt tijd was voor een bezoekje aan de fietsenmaker, voor drastische maatregelen: een nieuwe binnen- én buitenband. En meteen de voorband ook maar even op laten pompen, omdat ik daar zelf te lui voor ben...Dus, donderdag afscheid genomen van mijn trouwe fiets, om hem vrijdag weer op te mogen halen. En dat heb ik geweten. Die twee minuten (als het niet minder is) die ik naar huis moest fietsen...Wat een genot! Ik hoefde niet zo'n moeite te doen om te trappen, kwam vanzelf vooruit. Zo snel heb ik in maanden niet gefietst. En dat zonder enige inspanning. Een beetje eng was het wel; ik stuiterde nogal over de weg en was bang dat mijn fiets (en daarbij ik;)) ieder moment onderuit zou glijden. En ik kon niet meer met mijn voeten aan de grond terwijl ik op mijn zadel zat. Dan moet het toch wel heel erg geweest zijn met die arme bandjes van mijn ouwe trouwe fietsje...Maar goed, hij is weer helemaal opgeknapt!