Bestaat een omweg wel???
Oké. Vandaag even een concreet voorbeeld uit het leven van alledag om een mooie wijsheid te illustreren.
Vanmorgen, toen ik naar college moest, sneeuwde het. Na enige twijfel, besloot ik om toch maar op de fiets naar de Uithof te gaan, hoewel ik hier helemaal geen zin in had. Na twee colleges zei een jongen uit mijn werkgroep een kortere weg naar mijn huis te weten dan die ik altijd fiets. Een vriendin van mij, die in dezelfde flat woont als ik, zou al met hem meefietsen. Ik besloot ook maar mee te fietsen, zodat ik niet alleen hoefde. Tijdens de tocht leek de weg al vééééél langer dan 'mijn' weg, en eenmaal thuisgekomen bleek na overleg met een huisgenoot en een grondige bestudering van de plattegrond dat deze weg inderdaad een heel stuk langer was. Maar het was het waard! Mooie weggetjes door natuurlandschappen, mooie huizen, mooie beekjes met mooie bruggetjes. Ondanks de harde wind was het een fijne fietstocht, waarbij ik echt lekker 'uitgewaaid' ben. Heerlijk, in deze drukke tijden. Ik heb er echt van genoten. Alsof alle stress (niet dat ik die zoveel heb, maar toch ;)) van je afwaait. Ik kwam dan ook helemaal relaxed en uitgerust thuis en was klaar voor mijn geplande studie-bijwerk-marathon...
Wat is nou de moraal van dit verhaal??? Dat de makkelijkste weg niet altijd het beste oplevert. Soms is het juist goed om niet voor de makkelijkste weg te gaan. Hoewel je er soms tegenop ziet, is de moeilijkste weg vaak veel beter of interessanter om te kiezen. Je moet het als een uitdaging zien, en zonder zulke uitdagingen is het ook maar saai.
Ja...de moeilijkste weg is vaak de moeite waard!
Vanmorgen, toen ik naar college moest, sneeuwde het. Na enige twijfel, besloot ik om toch maar op de fiets naar de Uithof te gaan, hoewel ik hier helemaal geen zin in had. Na twee colleges zei een jongen uit mijn werkgroep een kortere weg naar mijn huis te weten dan die ik altijd fiets. Een vriendin van mij, die in dezelfde flat woont als ik, zou al met hem meefietsen. Ik besloot ook maar mee te fietsen, zodat ik niet alleen hoefde. Tijdens de tocht leek de weg al vééééél langer dan 'mijn' weg, en eenmaal thuisgekomen bleek na overleg met een huisgenoot en een grondige bestudering van de plattegrond dat deze weg inderdaad een heel stuk langer was. Maar het was het waard! Mooie weggetjes door natuurlandschappen, mooie huizen, mooie beekjes met mooie bruggetjes. Ondanks de harde wind was het een fijne fietstocht, waarbij ik echt lekker 'uitgewaaid' ben. Heerlijk, in deze drukke tijden. Ik heb er echt van genoten. Alsof alle stress (niet dat ik die zoveel heb, maar toch ;)) van je afwaait. Ik kwam dan ook helemaal relaxed en uitgerust thuis en was klaar voor mijn geplande studie-bijwerk-marathon...
Wat is nou de moraal van dit verhaal??? Dat de makkelijkste weg niet altijd het beste oplevert. Soms is het juist goed om niet voor de makkelijkste weg te gaan. Hoewel je er soms tegenop ziet, is de moeilijkste weg vaak veel beter of interessanter om te kiezen. Je moet het als een uitdaging zien, en zonder zulke uitdagingen is het ook maar saai.
Ja...de moeilijkste weg is vaak de moeite waard!
posted by di-jan at 8:01 p.m.
4 Comments:
Wow goed bezig! Ik had volgens mij ook beter kunnen gaan fietsen, want mijn dag bestond grotendeels uit geren naar bussen en treinen. Echt a-relaxed zeg maar...
haha, ik lees 't nu pas: 'geren' is beetje onduidelijk, ik bedoel 'ge-rén'
Vond het ook al een opvallend woord ja...
Mooie omschrijving van 't geheel, Dianne! Het was erg relaxed en goed voor je gemoedstoestand die fietsrit, ook al hielp me dat niet echt bij de studie-bijwerkmarathon....
Een reactie posten
<< Home