Voorbereidende vragen

Vragen stellen. En dan bedoel ik vooral een aparte vorm van vragen stellen, namelijk die vragen die gesteld worden met een bepaald doel. Een extra doel, naast gewoon antwoord krijgen. Vragen stellen, niet zozeer omdat je het antwoord op die vraag wilt weten. Nee, vragen stellen, omdat het antwoord erop je dan weer in de gelegenheid stelt om een volgende vraag te stellen. Een soort van voorbereidende vraag. Snap je? Dus zoiets van 'Heb je morgen je fiets nodig?' en dan bij een ontkennend antwoord vragen 'Mag ik hem dan lenen?' Zoiets. Maar dan in allerlei gradaties, dus ook andere, meer serieuze dingen dan dit. Mooi vind ik dat. Misschien vooral omdat ik het nooit door heb, omdat ik zo naïef ben om bij de eerste vraag nog niet meteen door te hebben dat er nóg een vraag gaat komen, en omdat ik dan al helemaal niet doorheb wélke vraag dat zou zijn. Of omdat ik nou eenmaal nooit heel veel verder vooruit denk dan het 'nu'. In ieder geval, die tweede (of zelfs derde...) vraag is voor mij dan vaak verrassend (en nee, niet zozeer bij een geval als hierboven, dan heb ik echt wel door dat die persoon mijn fiets wil lenen...). Sommige mensen zijn er echt heel goed in. En hoewel het soms vervelend en een tikkeltje irritant is omdat ik het niet door heb en het later ineens wel besef, is het mooi. En het voorbeeld van vorige week is zelfs zo mooi dat ik er misschien een nieuw bijbaantje aan over ga houden... Leve de voorbereidende vragen!