De fiets is een éénpersoonsvervoermiddel

In essentie is de fiets een éénpersoonsvervoermiddel. Kwestie van zitten, trappen en sturen en klaar. Simpel genoeg. Nu zijn er in een (waarschijnlijk) ver verleden ooit mensen geweest die bedacht hebben dat je hem ook wel als tweepersoonsvervoermiddel kunt gebruiken. Namelijk door één van deze twee personen op de bagagedrager te planten. En daar ging het al mis; dat ding heet niet voor niks een bagagedrager natuurlijk. Die is niet bedoeld voor het vervoer van mensen. Voor het vervoeren van twee mensen per fiets hebben ze namelijk al de tandem uitgevonden. Goed, mijn punt is duidelijk lijkt me: één persoon op een fiets.
Wat ik hiermee wil zeggen? Dat ik een hekel heb aan achterop een fiets zitten. De dag erna is het vooral vervelend, aangezien zowel de buikspieren als de rugspieren als ook nog de spieren aan de zijkant daar dan ernstige pijnen ervaren (noem het een uitzonderlijk of apart geval, maar het is echt zo). En nee, je hoeft natuurlijk niet persé achterop een fiets te gaan zitten als je met vier personen en twee fietsen bent. Je doet het natuurlijk zelf. Maar omdat die mensen vroeger ooit het briljante plan hadden om met meer dan één persoon op een fiets te gaan zitten, is dit tegenwoordig de meest gehoorde én gebruikte oplossing voor dat soort gevallen. En dat is jammer. Want als niemand ooit bedacht had om met zijn tweeën een fiets te bestijgen, waren we gewoon gaan lopen en had ik nu geen spierpijn.