Kwark

Kwark was een kraai. Een hele dikke kraai. En hij was mank. Hij zat altijd helemaal alleen, terwijl de andere kraaien in een groepje bij elkaar zaten. Kwark was best zielig eigenlijk. We zagen hem altijd tijdens de geschiedenisles op de middelbare school. Elke keer weer. Altijd was er wel iemand die ineens uitriep: 'Ooooh Kwark is er weer!' En dan was de hele klas natuurlijk weer in rep en roer en afgeleid van de les, en met de volle aandacht bij Kwark. Kwark werd zo'n obsessie tijdens deze lessen, dat het begrip 'kwark' een extra betekenis kreeg. 'Kwark' stond voor iets of iemand dat helemaal alleen ergens stond. Een soort buitenbeentje. Jaren heb ik dus die uitdrukking ook nog gebruikt. Plotselinge uitroepen als 'oooh Kwark!' Even leek het erop dat de Kwark-periode voorbij was. Toen ik straks echter zat te eten, kwamen de gedachten aan Kwark weer naar boven. Mijn moeder had namelijk voorheen altijd twee dezelfde planten op de keukentafel staan. Nu stond er echter nog maar één. Toen ik dat zag, vroeg ik dan ook, zonder er verder bij na te denken: 'Waarom staat die plant hier zo Kwark???'