Volwassenheid

Zo. Vandaag dan het eerste verjaardagsfeestje, in Oirschot voor de familie enzo. Leuk! En dinsdag is het dan echt zover: jawel, dan word ik 21. Eenentwintig. De leeftijd waarop je geacht wordt 'echt volwassen' te zijn. Aaaah... beangstigend idee. Alsof ik daar zin in heb. Pfff... dacht het niet! Ik wil best een jaartje ouder worden, dat maakt me niet uit. Maar niet volwassen. Mijn moeder vroeg het laatst nog: 'Word jij ooit volwassen denk je?' Mijn antwoord daarop: 'Neeee, dat is niet te hopen!' En daar sta ik nog steeds achter. Ik hoop nooit echt volwassen te worden. Dat is saai. Doe mij maar gewoon die blije, vrolijke kinderlijkheid. Volwassen zijn klinkt veel te serieus en saai. Kinderen zijn tenminste nog blij met hele kleine dingen, die kunnen de meest onzinnige dingen ontzettend waarderen. Springen en huppelen om niks. En dat is toch veel leuker? Gewoon stiekem nog een beetje kind zijn, ook al ben je al 'oud'. Nee, ik word niet volwassen. Voorlopig niet in ieder geval. Ik weiger het gewoon.