Bad day

Ja. Die heb je wel na weet ik hoeveel bier tijdens het altijd gezellige plaatselijke Country & Western festival en erg weinig slaap. En vooral als je dan de volgende dag vanaf 12 uur de hele dag moet werken... Bad day dus gisteren. Mijn hoofdpijn werd met het kwartier erger, en mijn werkzaamheden werden steeds slechter uitgevoerd. Dingen vielen spontaan uit mijn handen, ik vergat waar ik ook alweer mee bezig was, greep in een mes die in een doos met stokbroden lag (welke sukkel dat mes daar in gelegd heeft...) en zo was er nog veel meer. Alles ging mis. En als klap op de vuurpijl deed ik de naam die ik al heb als vaak-vallend-meisje ook nog eens eer aan. Hoppa, daar gleed ik onderuit. Zit je dan, terwijl iedereen je met een bezorgd gezicht aankijkt, keihard te lachen. Maar stiekem wel een zere kont... En dan nog zo'n collega die zegt: 'Het is daar glad'. Ja, kom je mooi laat mee! En die val is op zich nog niet zo erg, maar meer het gesprek dat ik ongeveer een week geleden met een collega had. 'Kijk uit Dianne, het is hier glad, dadelijk ga je weer onderuit!'. En ik, heel stoer: 'Oooh, nee hoor, die tijd is voorbij!' Niet dus...
Maar goed, dat was dus mijn Bad day. Het helpt ook niet echt als je dan tig keer op die dag dat liedje 'Bad day' voorbij hoort komen. Gelukkig was ik niet de enige die zo'n dag had, dat scheelt.