Soms ben ik echt een vervelend bijdehandje

Ik loop, omdat ik deze dag erg veel nuttigs wil doen, enigszins gehaast richting Oudegracht. Stapt een klein vervelend glad verkoop-meneertje met zo'n zelfingenomen blik op me af:
'Jongedame, mag ik jou misschien even iets vragen?'
'Dat doe je al. Maar nee, sorry, ik heb echt even geen tijd.' (De tijd die ik daar gewonnen heb zit ik nu met het typen van dit stuk overigens weer te verdoen, maar dat terzijde. Je moet toch iets?)
Een stilte volgt. Een lange stilte. Hij kijkt me enigszins verward aan, terwijl ik door begin te lopen. Uiteindelijk roept hij me nog na: 'Ja dat klopt helemaal... Een fijne dag nog dan!'

Heerlijk, lekker bijdehand doen en ervoor zorgen dat mensen niks meer weten te zeggen. En er daarna in jezelf lekker lol om hebben.